آزادی بهونه بود که برسم به بغلت
هردفعه چشام لمس،دلم میبینتت
شبی که گرفتنتُ میتونم بگم از حفظ
حرومیا زدنم،گفتم دوست دخترمه
گازا تو هوا پخش
مردم تو کوچه ها جمع
(من) دلم پیشِ خونوادت
مگه میشه واقعا؟
اون شب
تلفنم بهترین زنگشو خورد
صدای رهایی تو گوشای من جاری میشد
مگه من یادم میره؟
با بغضت خدا هم کافر میشه
زندگی یادم میره
بودنم به بودنِ تو واقعا گیره
مگه من یادم میره؟
این خنده هات ملودیِ سازم میشه
خوشحالم شانسم اینه
که حبسم آزادی‌تو بازم دیده
مگه من یادم میره؟
دیگه ته دی بهارِ سالم میشه
تولدت
زندگی به آدم میده
منو به بادم میده،طنابِ تابم میشه،سرمه،دیوونه و تارم تیره
با باورم بازم میگه:

شمعِ ۱۸ سالگیم، فدای خاکم میشه
و سوالِ آخر اینه
که
که مگه من یادم میره؟
•