اینو  خوب اومدی. دست ات درد نکند

در سالهای اولیه قرن بیستم در اغلب جمهوری  های قفقاز به ویژه آذربایجان و باکو طبقه جدیدی پیدا شد.  سرمایه داران خردو به اصطلاح بورژوازی نوپا  که دنبال حق انتخاب بود. " ببینم و انتخاب کنم"  آرشین مال آلان نماینده طبقه ائی در حال ظهور بود. کسی که روش های سنتی  انتخاب همسر را کنار گذاشته و راهی نو پیدا میکند. مشدی عباد  و آرشین مال آلان سمبل آن طبقه نوظهور بود که با انقلاب اکتبر همه آرزوهاش بر باد رفت.

ممنون از لطف شما

یه چیز دیگه هم باید بگم و اون اینکه گاهی مستعمره بودن مزایایی هم دارد اگر آذربایجان و ارمنستان مستعمره روسیه تزاری نمیشدند، چنین آهنگسازان خوبی مانند حاج بیوف یا آرام خاچاطوریان که هردو در مسکو تحصیل موسیقی کرده بودند، به وجود نمیامدند.

البته خلاف آنرا هم میدانیم...مثلا بیچاره هندی ها از مستعمره انگلیس بودن چه نصیبشان شد؟

البته مستعمره ریشه اش عمرانه. یعنی آبادانی. حالا یک نکته جالب در باره  به اصطلاح استعمار انگلیس بگم.  تا جائ ی که من در هندوستان ؛ مالزی ؛ برنئی ؛ سری لانکا  و نپال  که رفته ام دیدم اونا هیچ کینه ائی از انگلیسی ها ندارند هیچ بلکه همه یادگارهای دوران استعمار مثل  هتل ها دروازه ها و ساختمان ها را گرامی میدارند.  میدونید که  همه این کشورها عضو جامعه مشترک المنافع و یا همون کامان ولث هستند.

در سال 1956 اگر اشتباه نکنم همین ملکه  الیزابت  که اون موقع تازه سه سال بود که  بر تخت نشسته بود به اتفاق پرنس فلیپ سفری رسمی به هندوستان کرد. استقبال مردم عادی بینظیر بود. قشر تحصیل کرده و روشنفکر این کشورها اغلب ارزش های بریتانیائی را رعایت میکنند.