قسمت اول
اینجا ایرانه یه گربه هفت هزار ساله
که زنده ست تا وقتی که نفت خام داره
اینجا چهار فصله ولی تو دل مردمش فقط برف زمستونو سرمایه داره
اینجا آینه ها تورو به تو نشون نمی دن
ببین گربه منو به کجا کشونده میگم
مردم همه توی رویاهاشون قدم می زنن
تقدیر و واسه همدیگه رقم می زنن
اینجا چوبه دار تنبیه انحراف
واژه تظاهر معنی احترام
اینجا آبرو سی دی تو دست بچه ته
چیزی که دستتو بگیره دست حسرته
اینجا دین من توجیه کثافت کاری منه
تو یه مجرمی و حکم اسارت دادی به تنت
چی دوست داری بشنوی از این بشر
خواهر روسری سرت کن که من تحریک نشم
اینجا صف اول نماز پست و مقامه
علم و تجربه رو از بین برده روابط
اینجا ریش بذار یقه ببند کارت رو غلتکه
خنجر و غلاف کن بشو وارد تو محلکه
اینجا گفتن حقیقت هم جواز نداره
اونقدر مشکل داری که واست حواس نذاره
اینجا بچه ده ساله قمه به دسته
مرض غرب زدگیه حالا زده به نسلت
همخوان
اینجا خاک اجداد منه ایران من
داره هر روز بازم میشه ویرانه تر
چرا عادت داری بالا سرت شلاق باشه
وقتی ستاره ای نداری تو شبهات
آره بنویس با خون مردم بی ستاره
بنویس از جوونی که زندان و پیشه داره
بنویس عاقبت ماها دربدریه
اینجا ایرانه گربه قلب زمینه
قسمت دوم
اینجا زندگی نمی کنن نفس می کشن
طعم خون برادر و از رو هوس می چشن
اینجا مادر بزرگامون قصه نمی گن
آخه بچه ها دیگه ته قصه رسیدن
اینجا منتو به تلاش ترجیح میدن
سر صندلی تو مترو هم درگیر میشن
اینجا گوش های مردم شعار پرستن
به هم میگن پیدا نمی کنی تو هار تر از من
آخه تفریح سالم جوونا سیگاریه
دختر رو زمین زدن از روی بیکاریه
اینجا ایرانه و از بالا خوشگله همین
توش که میای یه چیزایی هست مشکله نگی
اینجا جای بحثای سیاسی فقط توی تاکسیه
مهندس مملکت هم پشت دخل واکسیه
اینجا نابغه هامون همه شون بورسیه تو غربن
نخوانم برن مجبورن راضی بشن قلبن
اینجا هر کی به خودش می گیره ژست سرباز
حتی پرنده ها هم ندارن حس پرواز
اینجا واسه خودش داره هرکی قبله ای
کسی فکر تو نیست تا وقتی زنده ای
کنار هر راه راست هزارتا بیراهه هستش
آینده ای نداریم چون ایران بیماره نسلش
تا بخوای بجنبی پشتیا زیرت می کنن
خیلی راحت سختیا پیرت می کنن
چشمای منه بازم میشه از غم خیس
قلمو می ندازم توانی تو دستم نیست
فقط با رفتن راه میشه به جایی رسید
اینجا واسه رسیدن راهی جز رفتن نیست
نوشته بهرام نورایی
نظرات