بالاخره یک نوای زیبا، سپاس

این زن و انگشت هایش غوغاست. 

این قطعه زیبا مربوط به فیلم سینمایی چشم‌اندازی در مه ـ به عنوان سومین فیلم از سه‌گانه سکوت آنگلوپولوس شناخته می‌شود.

النی کارایندرو از آخرین بازماندگانِ موسیقی‌ درام ـ نئو کلاسیکِ یونان است، بازمانده‌ای از نسلِ دردکِشان، عاشقان و همیشه افسرده خاطران،... این نسل از یونان آغاز شده و رّدِ ایشان را می‌‌توان تا سیسیلِ ایتالیا (موسیقی‌ محلی)، جنوبِ اسپانیا (فِلامنکو) و حتی تا به پرتقال (فَدو) دیده و حس کرد، موسیقی‌ مردان، پدران، همسران، پسران که غمِ نبودشان ـ زنان را دلگیر کرده اما اینان همچنان با گرفتاری‌های زندگی‌ در نبردِ دائم بوده و همین قهرمانان بودند که سرزمینشان را ساخته ـ ریشه در خاکِ وفا دَوانده و همچنان در سنگرِ احساس و عشق وَرزی باقی‌ ماندند.
 

زیباتر از این نمی شد گفت. عالی!