دادبان:

وقتی پلیس سرگرم سرکوب است، کودکان قربانی ناامنی می‌شوند

انتشار ویدیوی زورگیری از یک کودک با ساطور در یکی از شهرهای ایران، بار دیگر ضعف عمیق در تامین امنیت عمومی و بی‌توجهی حکومت به وظیفه قانونی خود را آشکار کرد. وقوع چنین جرایمی در روشنای روز و در برابر چشم مردم، نشان می‌دهد که حاکمیت در انجام وظیفه بنیادین خود در تامین امنیت ناتوان یا بی‌اعتناست و دستگاه‌های انتظامی بیش از آنکه بر امنیت واقعی مردم متمرکز باشند، درگیر سرکوب سیاسی، کنترل اجتماعی و تعقیب مخالفان‌اند.

از منظر حقوق کیفری، جرم زورگیری به‌ویژه هنگامی که با سلاح سرد انجام شود، از مصادیق بارز جرایم خشن علیه اشخاص و اموال است و قانون‌گذار آن را واجد مجازات سنگین می‌داند. ماده ۶۵۲ قانون مجازات اسلامی مقرر می‌دارد که هرگاه سرقت یا ربایش مال با تهدید یا آزار همراه باشد، مرتکب به حبس طویل‌المدت محکوم می‌شود.

در این مورد اما، افزون بر عنصر خشونت، بزه‌دیده یک کودک است؛ امری که به موجب قانون حمایت از اطفال و نوجوانان مصوب ۱۳۹۹، موجب تشدید مسئولیت کیفری مرتکب و الزام دستگاه قضایی به رسیدگی فوری می‌شود. مطابق ماده ۴ این قانون، هر نوع تهدید، آزار یا بهره‌کشی از اطفال، نقض حقوق بنیادین کودک تلقی می‌شود و مقامات انتظامی و قضایی مکلف‌اند بدون نیاز به شکایت ولی یا قیم، تعقیب را آغاز کنند.

از این منظر، مسئولیت وقوع چنین حوادثی تنها بر دوش مجرمان خیابانی نیست، بلکه مستقیما متوجه حاکمیتی است که وظیفه قانونی خود را در تامین امنیت شهروندان و حمایت از گروه‌های آسیب‌پذیر انجام نمی‌دهد. در حالی‌که پلیس و نهادهای امنیتی تمام توان خود را صرف کنترل سیاسی و سرکوب مدنی کرده‌اند، کودکان در خیابان‌ها در معرض تهدید جانی و روانی قرار گرفته‌اند.

برو به آدرس