آسو:

پرستو معلمی اهل افغانستان است و از زمان روی کار آمدن طالبان و ممنوعیتِ تحصیل دختران، همراه با گروهی از زنان در مدارس مخفی به آموزش دختران پرداخته‌ است. در این مقاله بنا به دلایل امنیتی نامی مستعار برای او برگزیده‌ایم.

٢۴ مرداد سال ١۴٠٠ کابل سقوط کرد و طالبان بعد از بیست سال دوباره کنترل افغانستان را در دست گرفت. در ابتدا جامعه‌ی جهانی با توجه به مذاکرات چند سال گذشته بین طالبان و کشورهای غربی، خوش‌بین بود که شاید تغییراتی در شیوه‌ی حکمرانی اسلام‌گرایان افراطی ایجاد شده باشد. با این‌ حال، از همان لحظات اول خاطرات سیاه سال‌های دور حکمرانیِ طالبان بر زندگیِ زنان و دختران افغانستان سایه انداخت. مدتی نگذشت که دولت تازه‌تأسیس طالبان به صراحت اعلام کرد که زنان شاغل به کارِ خود بازنگردند، دختران حق ورود به دانشگاه و مراکز علمی را از دست دادند و مدارس دخترانه از مقطع ششم به بالا تعطیل شد. علاوه بر این، قانون حجاب اجباری در سراسر افغانستان اجرا شد و طالبان بارِ دیگر زنان افغان را به چارچوب خانه محدود کرد.

بر اساس آماری که سازمان ملل متحد در سال جاری منتشر کرده، هشتاد درصد از زنان و دختران افغانِ واجد شرایط تحصیل (نزدیک به دو و نیم میلیون نفر) از ورود به مدرسه و دانشگاه محروم شده‌اند. این در حالی است که آمار سال ٢٠٢١ نشان می‌دهد که حضور زنان افغان در مؤسسات آموزش عالی در مقایسه با سال ٢٠٠٧ بیست برابر شده بود. اما امروز افغانستان تنها کشور جهان است که دختران در آن از حق تحصیل در مدرسه محروم شده‌اند. با وجود این، هنوز هستند کسانی که تسلیم اراده‌ی طالبان نشده و دست از تلاش برنداشته‌اند و به‌رغم خطرات زیاد، در مدارس مخفی به دختران آموزش می‌دهند، به این امید که روزی سایه‌ی قوانین ارتجاعی از زندگیِ زنان افغان کنار برود و آنها برای بازگشت به جامعه و میدان آموزش آماده باشند. پرستو، گرداننده‌ی پنج مدرسه‌ی مخفی در شهرهای مختلف افغانستان، در این گفتگو از نحوه‌ی کارِ این مدارس، مخاطرات، تلاش‌ها و امیدهای دختران و معلمان افغان می‌گوید. 

برو به آدرس