رادیو فردا:
«اعدام صرفاً مرگ نیست. اساساً اعدام به همان اندازه با محرومیت از زندگی متفاوت است که اردوگاه کار اجباری با زندان.»
مصطفی خلجی
آلبر کامو، نویسنده مطرح فرانسوی و برنده جایزه نوبل ادبیات، یکی از بزرگترین ستایندگان زندگی و یکی از مبارزان بزرگ قرن بیستم در زمینه لغو مجازات اعدام بود.
در سراسر آثار کامو، مرگ به عنوان شر مطلق و بدترین دشمن انسانیت، «خشونت بزرگ» معرفی شده است.
برای این نویسنده، مرگ به مثابه نابودی تمام عیار، صرفاً امری تلخ نیست، بلکه سهمگین‌ترین و ترسناک‌ترین واقعه است.
هرچند که این نویسنده در زمان حیات خود شاهد لغو مجازات اعدام در کشورش نبود، اما بدون شک دستاورد حقوق بشری لغو مجازات اعدام در فرانسه و دیگر کشورهای اروپایی، نتیجه مبازرات کسانی چون آلبر کامو بوده است.
او از این نظر روی شانه‌های سلف خود، ویکتور هوگو نویسنده اسطوره‌‌ای قرن نوزدهم ایستاده بود و در آثار داستانی، مقاله‌ها و سخنرانی‌های عمومی خود دائما به نکوهش مجازات اعدام می‌پرداخت و مشروعیت این مجازات را زیر سوال می‌برد.
نوشته‌های آلبر کامو درباره اعدام از همان اولین مقاله‌اش شروع شد که سال ۱۹۳۱ در روزنامه دبیرستانش منتشر کرد. همچنین نوشتن در این باره را با مقاله‌ای که بعدا به صورت کتاب مجزا با عنوان «تأملاتی درباره گیوتین» منتشر شد، به اوج رساند.
به عقیده کامو، آن طور که در «تاملاتی درباره گیوتین» نوشته، اعدام عین «عدالت کاذب» است و مهم‌ترین مشخصه آن، بی‌عدالتی ذاتی‌اش است: «بدون شک این یک قتل است و از نظر محاسباتی تاوان یک قتل انجام‌شده است. اما به مرگ یک مقررات می‌افزاید، یک پیش‌بینی عمومی و یک قربانی که از قبل شناخته می‌شود، و سرانجام یک سازوکاری که خودش منبعی برای رنج‌های اخلاقی وحشتناک‌تر از مرگ است.»
برو به آدرس
نظرات