لیبرال دموکراسی:

تنفّر زیستن در مرگ است و تنفّری که مدام بر روح چیره است، به‌طور مضاعف به شور خود-مرده‌بارگی (self-necrophallic) منحطی می‌انجامد. نظام‌های توتالی‌تر، کمتر به تنفّری محتاج‌اند که معطوف به دشمن بیرونی است و جامعه را تهدید می‌کند. نیاز توتالیتاریسم به تنفّر خواهی و نفرت کاری نه‌چندان برای حفظ اراده‌ی مبارزه در جامعه که برای به تحلیل بردن و ازنظر معنوی بی‌دفاع کردن کسانی است که خشم و پرخاشگری بدان‌ها می‌آموزند و آن‌ها را به نفرت ورزی برمی‌انگیزند، بدین امید که توانایی مقاومت را از کف جامعه بربایند.

برو به آدرس