لیبرال دموکراسی:

درواقع باید گفت اسمیت انسان بودن انسان را مشروط به داشتن دو صفت می‌کند: عقلانیت و همدلی. انسان اقتصادیِ اسمیت موجودی همدل است که عقلانی هم رفتار می‌کند. او رقابتش در چارچوب همدلی و در چارچوب نیاز به «دوست‌داشتنی بودن» است، یعنی او درعین‌حال که می‌خواهد در رقابت، منافعش را حداکثر کند اما نمی‌خواهد مشمول «تحسین ناسزاوار» باشد؛ بنابراین رقابتی که او معتقد است از طریق دست نامرئی همه‌چیز را به تعادل می‌رساند مفروضش این است که انسان‌ها اگر فرصت فراهم شد رقابت می‌کنند، شدید هم رقابت می‌کنند، اما در فرایند این رقابت، گرگی نمی‌کنند؛ بلکه همان‌قدر که دوست دارند رقابت کنند و ثروتمند شوند، نیز دوست دارند که از سوی دیگران دوست داشته شوند و در پیش خودشان دوست‌داشتنی باشند و صفت «تحسین ناسزاوار» به آن‌ها تعلق نگیرد.

برو به آدرس