بهرام رحمانی:
روز 26 بهمن 1357 که روز جان‌باختن رفیق محمد حسین کریمی از بنیان‌گذاران کومەلە است، اعلام موجودیت کرد. بنیان‌گذاران این سازمان زیرزمینی که حدود این 9 سال علیه حکومت سلطنتی مبارزه کرده و در میان کارگرن و محرومان و هم‌چنین در شکنجەگاه‌های ساواک مبازرە کرده بود برای اولین بار به نام «سازمان انقلابی زحمت‌کشان کردستان ایران» اعلام موجودیت کرد. اعلام موجودیت علنی کومەله، با استقبال بی‌نظیر کارگران، محرومان، جوانان، مردم آزاده و کمونیست‌ها قرار گرفت. چرا که کادرها و بنیان‌گذاران آن، برای جامعه کردستان چهره‌های شناخته شده و محبوبی بودند بدون این که کسی از موقعیت سیاسی - تشکیلاتی آن خبر داشته باشد. آن‌ها با کادرهای سازمان‌های سیاسی ایران و منطقه ارتباط داشتند. آن‌ها در محیط زیست و زندگی و کار خود، همواره در کنار کارگران و محرومان شهر و روستا بودند. بنابراین، کومه‌له در پیروزی انقلاب 1357، نقش به سزایی ایفا کرد و به همین دلیل، کومه‌له نه تنها به‌سرعت به یک جنبش سیاسی – اجتماعی نه تنها در سراسر کردستان تبدیل شد، بلکه در سراسر ایران و منطقه نیز آوازه‌اش پیچید.
کومەله، با گرایشات ناسیونالیستی مرزبندی داشت و شکل دادن به‌صف مستقل کارگران و کمونیست‌ها را چه در داخل کردستان و چه در سطح سراسری ایران، در اولویت فعالیت‌های خود قرار داده بود.
حکومت تازه به‌قدرت اسلامی، که با هدف درهم شکستن انقلاب و نابودی دستاوردهای مردمی آن، تلاش می‌کرد و هنوز برخی نیروهای چپ آن دوره نسبت به این حکومت و ماهیت طبقاتی آن و خمینی توهم داشتند و در انتخاباتش شرکت می‌کردند در واقع این کومه‌له بود که در مقابل این گرایشات متوهم و راست در کردستان ایستاد و با صدا بلند گفت: «این حکومت ما نیست»! حکومتی که همواره بر طبل جنگ می‌کوبید و بر جهل و جنایت تاکید می‌ورزید. بنابراین، از همان روزهای نخست قدرت‌گیری حکومت اسلامی، کومەله توهم به این حکومت را فاجعه بار نامید و با تمام قدرت در مقابل آن ایستاد.
برو به آدرس
نظرات