منصوره ناصرچیان − تحلیل روز:

...

اینکه چرا دکتر شریعتی به یک فیلمِ پر خشونتِ شیعیِ زن‌ستیز اظهار علاقه می‌کند و آن را پر حرکت می‌داند، موضوعی‌ست که کمتر منتقدی به آن پرداخته است. و اینکه چرا در زمانِ شاه به این‌گونه فیلم‌هایِ خشن با حضورِ کلاه مخملی‌ها و جاهل‌ها به راحتی اجازه‌ی اکران داده می‌شد، نیز جای سوال است. آیا شاه و ساواک از تاثیر این‌گونه فیلم‌ها بر روی توده با خبر بود؟ یا آن را فقط نمایش سرگرم‌کننده می‌دانست؟

وقتی دوربین در کاباره از روی دامنِ کوتاهِ خواننده می‌لغزد و بعد چشمان ِوَق زدهٔ مردانِ حریص را نشان می‌دهد، کارگردان، آگاهانه سعی در نشان دادن اوجِ ابتذالِ سیستم را دارد. این فیلم با تمام ارتجاعی بودن دیالوگ‌ها و مونولوگ‌هایش به طرز شگفتی یک اثر فراموش نشدنی در تاریخ سینمای ایران شد. اگر به فروشِ این فیلم توجه کنیم، نکته‌ی مهمی را در خواهیم یافت که کارگردان و تهیه‌کننده‌ی این فیلم به خوبی می‌دانستند که رَگِ خوابِ مردم چیست!

....

برو به آدرس