چهار سال پیش درست در بحبوحه جنبش سبز خبر شدم که عباث در یکی از آن سفرهای همیشگی اش گم شده است . باورکردنی نبود. هنوز هم نیست. در سیبستان یادداشت کوتاهی نوشتم که «هنوز امیدوارم که برمی گردد از آن رودخانه. عباث پاکترین جوانمردی بود که می شناختم. عاشق ایران و انسان. مردی بی ریا. دوستی که فراموش نمی کرد تو را حتی از پس سالها. هنوز امیدوارم که بر می گردد. مردی با دل پاک و چشم روشن از عشق به خاک خدا. به آدمهای کوه و زندگی ساده بیابان مثل عکسهاش. امیدوارم ما را سوگوار رفتن نابهنگام اش نکند.»