به به چه ارم فروهر کیانی زیبایی . به این میگن ایتلیژنس ملی نه این سپاه عربا با اون ارم مزخرف لااسطعطعم تخمتةول کونتة . اقا در کشوری که میون سالهای ۱۳۴۵-۱۳۵۴ ۳۷ سینما اتش زده شد و ۱۳۴۲ فقره بمبگذاری و بقول شیخ ابراهیم یزدی سالی ۷۰۰ چریک در پایگاه های فتح فلستین اموزش دیده و شاه کشور ۳ بار ترور شد وووووو ساواک بسیار کم کار بود .
درست میگویید که " بیایند و بگویند، چه کرده اند و چه نکرده اند. ما خودمان قضاوت خواهیم کرد. " باید از ایندست برنامه ها استقبال کرد و من هم قضاوت خود را تقدیم کردم.
ولیکن، به گمان من یک کاسه کردن مخابرات صدام و ساواک با سازمانهای امنیتی کشورهای دموکراسی قیاس مع‌الفارق است.
آن دو اولی که اسماً وجودشان برای دفاع از منافع و امنیت شهروندان کشور خود است را شکنجه میکردند، صدام وحشیانه تر از ساواک که عاملی برای ایجاد نفرت کور بود که حاصلش همین انقلاب خوش عاقبت است.
آن دو سازمان بعدی که نام بردید، تا آنجا که من خبر دارم، این توحش شکنجه روحی/جسمی را در مورد شهروندان کشورهای خود انجام نمیدهند، نه اینکه توحش شکنجه دیگر انسانها توسط همین سازمانها را نباید بشدت محکوم کرد.
سوم آنکه؛ ساواک کارهای ارزنده بسیاری هم کرد، مانند دستگیری آن تیمسار جاسوس روسها، ولی شکنجه ایرانیان هنرهایش را پوشاند.
دست آخر، نباید از بغض وحوش اسلامیست "اصلاح طلب" و غیرۀ حاکم، حُب نابجا برای دیگرانی داشت که اعمالشان غیر قابل دفاع میباشد.
بنده اینجا یک سینه سخن دارم ولی به حکم سرنوشت تا اونجایی که در توان دارم خفه خون میگیرم و به این مختصر اکتفا میکنم که:
اون ساواکی که رئیسش, یه بیسواد ابله, مثل نصیری بود....اون ساواکی که تحت نفوذ دربار و درباری ها, و تعلقات و آلودگی های غیر حرفه ای بود....اون ساواکی که شجریان و امثال او, میرفتن توی بزم های شبانه و تریاک کشیدن های امرا و تیمسارمیمسارش ....اون ساواک لیاقت, توانایی و اراده حفظ رژیم سنت کهن پادشاهی در ایران را هیچوقت نداشت. تمام و ناتمام.
فرد:
به شتره گفتند شاشت از پسه ، گفت : چه چیزم مثل همه كسه ؟
کدام چیزمان شبیه کشورهای متمدن بود و هست، که سازمان امنیت مان باشد؟ :-)
من به مقتضای سنم، هیچوقت هیچ برخوردی با ساواک در آن زمان نداشتم. از دوستان و آشنایان و اقوام هم، کسی کارش به ساواک نکشیده بود. شاید اگر 7-8 سالی بزرگتر بودم، من هم گرفتار میشدم!
من گمان نمیکنم کسی بتواند تمام خشونت های ساواک را ، در همه موارد، کتمان کند.
اما ما دروغ بسیار شنیده ایم.
برای ما، نسلی که توسط انقلابیون بمباران تبلیغاتی شدیم، این جور برنامه ها هم لازم است.
ساواک سازمانی عریض و طویل بود. در دوره های مختلف، روساء و عملکرد های مختلف داشت.
برخوردی که با شما داشتند، عموماً،( تاکید میکنم، عموماً) بستگی به گروهی بود که شما در آن فعال بودید:
اگر اعتقاد به قیام مسلحانه علیه رژیم داشتید، با شما با خشونت بیشتری برخورد میشد.
اگر اعتقاد به قیام مسلحانه نداشتید، احتمال اینکه با خشونت با شما رفتار شود کمتر بود.
این برداشت من بوده است.
من هم، مانند هر انسان متمدن قرن بیست و یکم، برخورد فیزیکی و فرا قانونی با زندانیان را موجه نمیدانم. اما لازم است برای این نسل فعلی روشن شود، که ساواک مرتکب چه اعمالی، در چه دورانی شده، و چه اعمالی نشده.
بگذارید همه قصه ها، دور از هیاهو، برای پژوهشگر و خواننده بیطرف، گفته شود، و بعد هر کدام از ما نتیجه خودمان را خواهیم گرفت.
جناب فرد با شما کاملاَ موافقم که نمیتوان ساواک را به دلیل حکومت فعلی تبرئه کرد و در واقع سعید شاهسوندی هم پر بیراه نمیگوید که ساواک یکی از دلائل انقلاب و بوجود آمدن حکومت کنونی است. به یاد داشته باشیم که شیشه نوشابه اختراع این رژیم نیست. راست یا دروغش را نمیدانم اما اگر دروغ بوده خاک بر سر ساواک که با این دروغها مبارزه نکرد.
جناب علی پی هم درست میگویند که ساواک در دوره های مختلف متفاوت بوده. برای مثال ما میدانیم وقتی پاکروان ریاست ساواک را بدست گرفت دستور توقف هرگونه شکنجه در زندانهای ساواک را داد. او سعی کرد به جای شکنجه راه گفتگو با مخالفان را باز کند و به گذارش عباس میلانی در کتاب شاه، بیژن جزنی پس از یکی از گفتگوهایش با وی زمانی که به سلولش برگشت به یار مورد اعتمادش گفت که این مرد با بقیه فرق میکند و واقعاَ میخواهد راه گفتگو را باز کند. پاکروان با خمینی نیز که در زمان او به زندان امنیتی افتاده بود به خوبی و احترام رفتار کرد. خمینی نیز محبتهایش را جبران نمود و پس از به قدرت رسیدن او را اعدام کرد. متاسفانه جای آن شخص مدبر را فرد خشنی مثل نصیری گرفت. باز چنان که عباس میلانی مینویسد نصیری حقایق و خبرهای بد را به شاه نمیداد و یا با تاخیر بسیار این کار را میکرد.
شاهسوندی میگوید ساواک تاکتیکش درست بود و اما استراتژی اش غلط بود و من فکر میکنم عکس این صادق است. استراتژی ساواک برای حفظ نظام شاهنشاهی درست بود و اما تاکتیک اشتباه بود. نه راه پاکروان به طور کل درست بود و نه راه نصیری. متاسفانه ساواک کمونیستها و ملیون را کتک میزد و با آخوندها ملایم بود. در صورتی که باید با جوانهای کمونیست و ملی گفتگو میکرد و آخوندها را کتک میزد و نوشابه میداد چون آخوند بجز زور هیچ چیز نمیفهمد و سیاهی ذهنش پاک شدنی نیست. باید لااقل از رضا شاه یاد میگرفتند.
آرم ساواک را هم تا حال ندیده بودم و با سمسام گرامی موافقم که بسیار زیبا و هنرمندانه و ایرانی است.
Please login or register to be able to flag this cartoon.
لطفا دسته بندی که ارتباط نزدیکتری با نظر شما در مورد این مطلب دارد را انتخاب نمایید. ما آن را بررسی نموده و تصمیم گیری خواهیم نمود. ضمنا از این قابلیت سوء استفاده ننمایید. از آن در مواردی استفاده نمایید که نگرانی شدیدی در مورد محتوای یک مطلب دارید.
به به چه ارم فروهر کیانی زیبایی . به این میگن ایتلیژنس ملی نه این سپاه عربا با اون ارم مزخرف لااسطعطعم تخمتةول کونتة . اقا در کشوری که میون سالهای ۱۳۴۵-۱۳۵۴ ۳۷ سینما اتش زده شد و ۱۳۴۲ فقره بمبگذاری و بقول شیخ ابراهیم یزدی سالی ۷۰۰ چریک در پایگاه های فتح فلستین اموزش دیده و شاه کشور ۳ بار ترور شد وووووو ساواک بسیار کم کار بود .
عیب می جمله بگفتی هنرش نیز بگوی
ساواک ایران...مخابرات عراق...سی.آی.اِ آمریکا...ام آی 5 انگلیس...
سازمان امنیت هیچ کشوری در دنیا- در دنیا- وجهه خوبی در میان مردم آن کشور ندارد.
بگذارید بیایند و بگویند، چه کرده اند و چه نکرده اند.
ما خودمان قضاوت خواهیم کرد.
AliP
سه نکته؛
درست میگویید که " بیایند و بگویند، چه کرده اند و چه نکرده اند. ما خودمان قضاوت خواهیم کرد. " باید از ایندست برنامه ها استقبال کرد و من هم قضاوت خود را تقدیم کردم.
ولیکن، به گمان من یک کاسه کردن مخابرات صدام و ساواک با سازمانهای امنیتی کشورهای دموکراسی قیاس مع‌الفارق است.
آن دو اولی که اسماً وجودشان برای دفاع از منافع و امنیت شهروندان کشور خود است را شکنجه میکردند، صدام وحشیانه تر از ساواک که عاملی برای ایجاد نفرت کور بود که حاصلش همین انقلاب خوش عاقبت است.
آن دو سازمان بعدی که نام بردید، تا آنجا که من خبر دارم، این توحش شکنجه روحی/جسمی را در مورد شهروندان کشورهای خود انجام نمیدهند، نه اینکه توحش شکنجه دیگر انسانها توسط همین سازمانها را نباید بشدت محکوم کرد.
سوم آنکه؛ ساواک کارهای ارزنده بسیاری هم کرد، مانند دستگیری آن تیمسار جاسوس روسها، ولی شکنجه ایرانیان هنرهایش را پوشاند.
دست آخر، نباید از بغض وحوش اسلامیست "اصلاح طلب" و غیرۀ حاکم، حُب نابجا برای دیگرانی داشت که اعمالشان غیر قابل دفاع میباشد.
بنده اینجا یک سینه سخن دارم ولی به حکم سرنوشت تا اونجایی که در توان دارم خفه خون میگیرم و به این مختصر اکتفا میکنم که:
فرد:
به شتره گفتند شاشت از پسه ، گفت : چه چیزم مثل همه كسه ؟
کدام چیزمان شبیه کشورهای متمدن بود و هست، که سازمان امنیت مان باشد؟ :-)
من به مقتضای سنم، هیچوقت هیچ برخوردی با ساواک در آن زمان نداشتم. از دوستان و آشنایان و اقوام هم، کسی کارش به ساواک نکشیده بود. شاید اگر 7-8 سالی بزرگتر بودم، من هم گرفتار میشدم!
من گمان نمیکنم کسی بتواند تمام خشونت های ساواک را ، در همه موارد، کتمان کند.
اما ما دروغ بسیار شنیده ایم.
برای ما، نسلی که توسط انقلابیون بمباران تبلیغاتی شدیم، این جور برنامه ها هم لازم است.
ساواک سازمانی عریض و طویل بود. در دوره های مختلف، روساء و عملکرد های مختلف داشت.
برخوردی که با شما داشتند، عموماً،( تاکید میکنم، عموماً) بستگی به گروهی بود که شما در آن فعال بودید:
اگر اعتقاد به قیام مسلحانه علیه رژیم داشتید، با شما با خشونت بیشتری برخورد میشد.
اگر اعتقاد به قیام مسلحانه نداشتید، احتمال اینکه با خشونت با شما رفتار شود کمتر بود.
این برداشت من بوده است.
من هم، مانند هر انسان متمدن قرن بیست و یکم، برخورد فیزیکی و فرا قانونی با زندانیان را موجه نمیدانم. اما لازم است برای این نسل فعلی روشن شود، که ساواک مرتکب چه اعمالی، در چه دورانی شده، و چه اعمالی نشده.
بگذارید همه قصه ها، دور از هیاهو، برای پژوهشگر و خواننده بیطرف، گفته شود، و بعد هر کدام از ما نتیجه خودمان را خواهیم گرفت.
با سپاس
علی پی
جناب فرد با شما کاملاَ موافقم که نمیتوان ساواک را به دلیل حکومت فعلی تبرئه کرد و در واقع سعید شاهسوندی هم پر بیراه نمیگوید که ساواک یکی از دلائل انقلاب و بوجود آمدن حکومت کنونی است. به یاد داشته باشیم که شیشه نوشابه اختراع این رژیم نیست. راست یا دروغش را نمیدانم اما اگر دروغ بوده خاک بر سر ساواک که با این دروغها مبارزه نکرد.
جناب علی پی هم درست میگویند که ساواک در دوره های مختلف متفاوت بوده. برای مثال ما میدانیم وقتی پاکروان ریاست ساواک را بدست گرفت دستور توقف هرگونه شکنجه در زندانهای ساواک را داد. او سعی کرد به جای شکنجه راه گفتگو با مخالفان را باز کند و به گذارش عباس میلانی در کتاب شاه، بیژن جزنی پس از یکی از گفتگوهایش با وی زمانی که به سلولش برگشت به یار مورد اعتمادش گفت که این مرد با بقیه فرق میکند و واقعاَ میخواهد راه گفتگو را باز کند. پاکروان با خمینی نیز که در زمان او به زندان امنیتی افتاده بود به خوبی و احترام رفتار کرد. خمینی نیز محبتهایش را جبران نمود و پس از به قدرت رسیدن او را اعدام کرد. متاسفانه جای آن شخص مدبر را فرد خشنی مثل نصیری گرفت. باز چنان که عباس میلانی مینویسد نصیری حقایق و خبرهای بد را به شاه نمیداد و یا با تاخیر بسیار این کار را میکرد.
شاهسوندی میگوید ساواک تاکتیکش درست بود و اما استراتژی اش غلط بود و من فکر میکنم عکس این صادق است. استراتژی ساواک برای حفظ نظام شاهنشاهی درست بود و اما تاکتیک اشتباه بود. نه راه پاکروان به طور کل درست بود و نه راه نصیری. متاسفانه ساواک کمونیستها و ملیون را کتک میزد و با آخوندها ملایم بود. در صورتی که باید با جوانهای کمونیست و ملی گفتگو میکرد و آخوندها را کتک میزد و نوشابه میداد چون آخوند بجز زور هیچ چیز نمیفهمد و سیاهی ذهنش پاک شدنی نیست. باید لااقل از رضا شاه یاد میگرفتند.
آرم ساواک را هم تا حال ندیده بودم و با سمسام گرامی موافقم که بسیار زیبا و هنرمندانه و ایرانی است.