این شعر را به سهراب سپهری نسبت می دهند. جاهایی نوشته شده این شعر ازآن مرحوم نیست. من  عاشق این شعر و تاثیر آرامش دهنده آن هستم که از صددعا و قرص آرامبخش بهتر است. شاعر هرکه باشد یا روانش شاد و یا دلش شاد. 

نه تو می مانی و نه اندوه...

و نه هیچیک از مردم این آبادی....

به حباب نگران لب یک رود قسم...

و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت..

غصه هم می گذرد..

آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند.

لحظه ها عریانند،

به تن لحظه خود جامه اندوه مپوشان هرگز.