در سال ۱۸۸۹ میلادی در شیراز، مرد مسلمانی بر سر دو تومان یک یهودی را زد و کشت. علی‌محمد خان قوام‌الملک را خبر کردند. کشنده را گرفتند و به زندان انداختند. آخوندی بنام سید فال اسیری به اعتراض بر آمد که “مسلمان را برای یهودی چرا حبس کرده‌اید.”

حکومت این داوری ناشنیده گرفت و به این پرخاش ترتیب اثر نداد. اما سید دست بردار نبود. خیلی میل داشت که به یهودیان آزار برساند و اگر ترس از حکومت نداشت تا آن زمان همه یهودیان را قتل عام کرده بود.

در این شهر هر جا که یهودیان در کوچه و بازار و باغات گرد می‌آمدند، سید آدم می‌فرستاد تا اسباب آنها را بر هم بزنند و بساط‌شان را در هم ریزند . بارها دیده شد که نوازندگان یهودی را در خانه خودش حبس کرد و سر تراشید …

در سال ۱۸۹۱ که جنبش تنباکو در گرفت و بر دیگر ناخرسندی‌ها ی اجتماعی افزود، در همدان، حکومت وقت، بجای چاره‌اندیشی، بجان یهودیان افتاد. چسباندن “یهودانه” با علامت سرخ و زرد را بر روی پوشاک یهودیان اجباری اعلام کرد و مقررات زیر را بکار بست:

۱- روز های بارانی یهودیان حق بیرون رفتن از خانه‌های خود را ندارند.
۲- زن یهودی نباید در کوچه و بازار روی خود را بپوشاند.
۳- زن یهودی باید چادر دو رنگ سر کند تا بجای مسلمان گرفته نشود.
۴- مردان یهودی نباید پوشاک گرانبها در بر داشته باشند. پارچه لباسشان باید نخی و آبی رنگ باشد.
۵- کفش چشمگیر نپوشند.
۶- نباید در راه از یک مسلمان جلو بزند.
۷- نباید با یک مسلمان به صدای بلند گفتگو کند.
۸- اگر از یک مسلمانی طلبکار باشد باید با احترام و با حالت ترس طلب خود را بخواهد.
۹- اگر مسلمانی به یک یهودی توهین کند یهودی باید سر به زیر اندازد و خاموشی گزیند.
۱۰- یهودی حق ساختن خانه گرانبها را ندارد.
۱۱- باید خانه یهودی کوتاه‌تر از خانه مسلمانان باشد.
۱۲- یهودی حق ندارد خانه خود را گچ‌کاری کند.
۱۳- یهودی حق پوشیدن بالا پوش را ندارد.
۱۴- یهودی حق ندارد ریش خود را بتراشد.
۱۵- یهودی حق ندارد از شهر خارج شود و یا برای هوا خوری به بیرون شهر برود.
۱۶- پزشکان یهودی حق اسب سواری ندارند.
۱۷- جشن همسری یهود باید در خفا انجام شود.
۱۸- یهودیان حق خوردن میوه‌های خوشمزه را ندارند.
…

نقل از : کارنامه فرهنگی فرنگی در ایران، هما ناطق، انتشارات خاوران