نمی‌توانم نفس بكشم

مجید نفیسی

به یاد اریك گارنر

"نمی‌توانم نفس بكشم!
نمی‌توانم نفس بكشم!"
چه كلام دردناكی!
نخستین بار آنرا
از زبان خود شنیدم
سراسیمه از خواب پریدم
و به سوی خوابگاه پدر دویدم.
او سرَم را
بر سینه‌اش گذاشت
گونه‌ام را نوازش كرد
و گفت: "مجید!
آرام باش
آرام باش."

امروز آن كلام را
از زبان مرد سیاهپوستی
در یوتوب می‌شنوم
كه در بندِ افسری سفیدپوست
دارد خفه می‌شود.
هیچ كس سر او را
بر سینه‌ی خود نمی‌گذارد
گونه‌اش را نوازش نمی‌كند
و نمی‌گوید: "اریك!
آرام باش
آرام باش."

صدها سال بردگی
صدها سال قساوت
بر گلوی مرد سیاهپوست فشار می‌آورد
و نمی‌گذارد كه آمریكای سفید
صدای او را بشنود:
"نمی‌توانم نفس بكشم!
نمی‌توانم نفس بكشم!"

        چهارم دسامبر دوهزار‌و‌چهارده

I Can’t Breathe

By Majid Naficy

In Memory of Eric Garner

“I can’t breathe!
I can’t breathe!”
What a painful statement!
For the first time
I heard it from my own tongue.
I jumped from my sleep in panic
And ran toward my dad’s bedroom
He put my head
On his chest,
Caressed my face
And said: “Majid!
Be calm
Be calm.”

Today I hear that statement
From the tongue of a black man on YouTube
Who is being choked
Held by a white policeman.
No one puts the black man’s head
On his chest,
Caresses his face
And says: “Eric!
Be calm
Be calm.”

Hundred years of slavery,
Hundred years of brutality
Press on the black man’s throat
And do not let White America
Hear his voice:
“I can’t breathe!
I can’t breathe!”

        December 4, 2014