نگارمن

چرا همتون انقدر قشنگ بودین؟!

چرا انقدر شورِ زندگی داشتین؟!

چرا همتون فیلم از رقصاتون گرفتین؟!

چرا دابسمش دارین؟!

چرا دل می‌دادین و ساز می‌زدین؟

چرا ورزش می‌کردین و طبیعت رو دوست داشتین؟!

اصلا چرا انقدر سرمستانه می‌خندیدین؟!

مگر رنجور و خسته نبودین؟! مگر فریادتون توی سینه‌گاه قلب‌تون حبس نشده بود که بالاخره سرش دادین؟! پس چرا انقدر شماها خوب بودین؟!

خاموش‌تون کردن چون با هر چه زیبایی‌ست دشمن‌ان!

خاکسترِ ققنوسِ وجودِ نازنین‌تون پاشید به این سرزمین! در سوزِ کلام به کلامِ سخنِ خونواده‌های شریف‌تون و قدم به قدمِ صلابتِ رفتارشون فقط بوی آزاده‌گی میآد و صدای اقتدار و هم‌دلی!

هر کس به مزارتون رسید پا به زمین‌اش کوبید که وطنم وطنم وطنم!

شما همان ستاره‌ای بودین که جلوه کرد در آسمان، همان نسیمی که آورد نام جاویدِ وطن و همان خورشیدی که در سیاهی دمید ز صلابتِ ایران جوان…