بلاگ
نظرات
تازه ترین بلاگ های Negareman
قلعهی پریخان خانم
Negareman | ۳ ماه قبل
۲ ۲۰۷
مادربزرگها هرگز نمیمیرند
Negareman | ۴ ماه قبل
۸ ۲۵۸
درختان اَوَرْسِ این خاک شدهایم
Negareman | ۵ ماه قبل
۳ ۲۷۳
رویترز : وقوع حادثه امنیتی در مقابل سفارت ایران در پاریس + فیلم
Faramarz | ۲۰ ساعت قبل
۱ ۴۱
دسته: تعیین نشده
ارتباط رو در رو و یا به قول شما فیس تو فیس قدیمی ترین ؛ رایج ترین و موثر ترین ارتباط است که نقش مهمی در تکوین شخصیت ما و حتی تکامل مغز و جهانبینی ما دارد.
در یک دیدار رو در رو حتی اگر برخورد کلامی تندی روی دهد باز خوبه. حالا ابزار ارتباطی الکترونیکی اعم از موبایل و تلفن و..... شبکه های اجتماعی بین آدم ها عملا فاصله انداخته. هر کدوم از اینها فن ارتباطی خاص خود را می طلبد که جایگزین ارتباط رو در رو نیست............... خلاصه سرتونو درد نیارم.... به نظر من یک گفتگو و دیدار رو در روی واقعی در مجموع خیلی سازنده است حتی اگر در پس کوچه های مون رآل بوده و طرف صحبت خیلی هم مبادی آداب نباشد.
مرسی نگار عزیز چقدر خوب نوشتی ، نمیدونم چرا بعضی ادما نمیخوان بجای غرض ورزی به مهرورزی رو بیارن تا شیرینی انسانیت را بهتر حس کنند ، سلامت باشی
جناب مرادی عزیز، مرسی که خوندین. خیلی باهاتون موافقم چون معتقدم کلمه، هم بار معنایی لغوی داره و هم بار معنایی عاطفی. چون عواطف در کلام، خود صاحب آهنگ و ملودیست که تا اون ملودی به گوشتون نرسه امکان خطا در برداشتِ کلام وجود داره.
حالا دو مطلب، چرا به قول ما فیستوفیس؟!:) خب ما هم میگیم رودررو:)
دوم اینکه این مجسمهها که خیلی دوسشون دارم در یکی از پسکوچههای مرکز شهر مونترآل نشستهان، منم رفتم روی سکو کنارشون نشستم و در موبایلم مطلب بالا رو تایپ کردم. به همین دلیل رئیس این تیتر رو گذاشت:)
میمجان عزیز که «نون» نامات پربرکت باشد، مرسی از لطفت
مون رآل شهری است با فرهنگ و زبان فرانسوی. شاید بهتر بود میگفتم face à face
من از اصطلاح فرانسوی tête-à-tête خیلی خوشم میاد. معادل فارسی اش میشه : زلف در هم گره بزنیم. یعنی در صحبت رو در رو چنان سرهامون به هم نزدیک بشه که موهامون( البته اگر داشته باشیم) به هم گره بخوره.
این پایین هم شاهد صحبت خانم ها در پارک لاله تهران هستید
چه استعارهی قشنگی! زلف گره بزنیم. مرسی از عکس این مجسمهی قشنگ.
نگارمن جان اومدین کانادا؟ خبری بدین دیداری کنیم.
قربانت برم ونوس جان عزیزم، باعث خوشحالیِ من:*
" آشتی با خویش خویشتن، مسئولیت پذیرش و بخشیدن خطاهایی که کردیم، کنترل خشم و باور دنیایی که حول ما نمیچرخد، از ما انسانهای بهتری میسازد که نیاز به تمرینی دائم دارد."
امیدوارم فراموش نکنم. ممنون از یادآوری.
مرسی که خوندین خانم وزین عزیز، باعث افتخار من