مطمئنی ایده ما آبادانی ها نبوده؟

یه کارم واسه‌ی ما بذارین آخه!! همش آبادان! همش آبادان:)

:)))

  اغلب اوقات اتفاقات جالبی در مراسم خواستگاری  می افتد که تا سالها نقل محافل میشود.

 ما یک فامیل دور داریم که در  جوانی خیلی خوش تیپ ؛ پولدار و دارای شغل خوبی اما بد دهن بود.  همونا که  اگر قرار است فایل صوتیشون از رسانه های جمعی پخش بشه معمولا فرکانس صوتی یک کیلوهرتز را  پخش میکنند  تا برای نوجوانان  و  کودکان مخاطب آزار دهنده نباشد................ سرتونو درد نیارم..

 بعد از چند خواستگاری شکست خورده به دلیل کابرد الفاظ غیر پارلمانی از سوی امیر خان ( قهرمان داستان ما) خانواده ایشون  از امیر قول گرفتند  اصلا در خواستگاری لال باشه و  هیچی نگه تا بعد.... خلاصه چائی میارند و امیر دوست داشت قند یا شکر تو چائی بریزه و با قاشق به هم بزنه و بخوره..... عروس خانم نعلبکی همه قاشق گذاشته بود الا امیر. طفلکی یادش رفته بود....

 خلاصه صحبت ها گل می اندازه و همه منتظرند امیر  نگاه معنی داری به دختره بکنه و بعد چائی را بخوره  که بعله...... اما امیر منتظر قاشق میمونه..... قول هم داده بود اصلا حرف نزنه..... دست آخر در برابر چشم غره های بزرگان همراه عنان ادب از کف میده و  میگه :  با انگشتم چائی را هم بزنم............ خلاصه   مجلس به هم میخوره ( البته ایشون از لفظ دیگری برای به هم زدن چائی استفاده کرده بود)

خاطره شیرینی بود مثل خود گز ، پس بگو چرا تو عید دیدنی ها سالمندان فامیل ما میومدند خونه مون چرا ساکت میشدند :)) نگار من عزیز ممنون و پایدار باشی

مرسی ازتون که خوندین

آقای مرادی خب امیر خان رو نبرین‌شون جایی:)

میم‌جان طفلکیا، مامان‌تون هم اصرار که میل کنین گزش تازه‌س:)