The Mantle

By Majid Naficy

My mantle
Is an overcoat
That my love gave me
With an emblem of her son’s glaziery
On its chest.

I wear it
When we go hiking
To see towering redwoods
And raspberries near the waterfall.

Now, at this foggy bay
I put it on her shoulders
To keep her warm
And I recite my new poem
To polish it
Like a glazier.

November 12, 2021

خرقه

مجید نفیسی

خرقه‌ی من
بالاپوشی‌ست
که دلدارم به من داده
با نشان شیشه‌بری‌ی پسرش
بر سینه‌ی آن.

آن را
در گردشهامان می‌پوشم
برای دیدن سرخ‌چوبهای تناور
و تمشکهای کنار آبشار.

اینک, کنار این خلیج مه‌آلود
آنرا بر شانه‌هاش می‌گذارم
تا گرم نگهداردش
و خود, شعر تازه‌ام را
از بر‌می‌خوانم
تا صیقلش دهم
چونان شیشه‌بری.

دوازدهم نوامبر دوهزار‌و‌بیست‌و‌یک