قسمتِ دومِ شعرِ شما؛ سخت به دلم در این سلطه‌ی پاییزی ـــ نشست، هیچگاه قهرمانان را دوست نداشتم، قهرمان پروری را همیشه جزء رفتاری تخیلی‌ دانسته و سخت (گوتیک وار) اعتقاد دارم که هنوز تقاصِ هوسِ بیخود آدم ـــ میوه ممنوع خوری وی را می‌‌دهیم.

بیخود از بَچگی‌ به ما می‌‌گفتند که دنیای رنگ‌ها شاد بوده و شادابی کلیدِ خوشبختی است، من با زمستان؛ دنیای سپید و خاکستری‌اش ـــ بیشتر احساسِ آرامش می‌‌کنم.

پاره نویسی شما (یعنی‌ همان نوشتن به روی کاغذ های کوچک) من را به یادِ شادروان بهار و استاد صادق هدایت می‌‌اندازد، امان از حجمِ اندیشه و کمبودِ حوصله‌ی نویسندگان، پاینده باشید.

خانم شید مهر گرامی هر دو‌بخش شعر شما  ، حس سقوط و نقاشیهایی که برای شعر میکشید زیباست و   برام جالبه  خواندن کامنت شراب عزیز هم  معنی پاره نویسی را که نمیدانستم برایم شیرینتر کرد ، ممنون از شما و سلامت باشید 

شراب سرخ و میم نون عزیز

سپاسگزارم از بازخوردتان به این دو رباعی. پاییز را می توان به هزاران شکل دید و تفسیر کرد. من خود اشعار بسیار متفاوت در مورد پاییز دارم. گویی این دو با نگاه شراب سرخ جان بیشتر همخوانی دارند.

این که شراب سرخ مرا با بزرگانی چون استاد بهار و صادق هدایت مقایسه کردند موجب شادمانی من است ولی باور ندارم این نوشته ها پاره نویسی باشند. تصورم این است که پاره نویسی به عمد نیست و همانطور که شراب سرخ گفت از روی کمبود وقت و حجم اندیشه است. من به عمد رباعی ها یا اشعار دو بیتی ام را روی کاغذ می نویسم و همراهشان طرحی می زنم. در ابتدا اینطور بود که برای پیاده روی می رفتم و گاهی شعری کوتاه می آمد. بعدترها به همراهم کاغذ و قلم بردم و آنچه به یکباره می آمد را یادداشت کردم. گاهی هم از این نوشته ها عکس می گرفتم و در فیسبوک می گذاشتم. کم کم به این فکر رسیدم که آن ها را مرتب تر بنویسم و با طرح یا نقاشی فوری هم مزینشان کنم. چیزی که در ابتدا فی البداهه محض بود تبدیل شد به امری ساخته و پرداخته.

سرتان را درد نیاورم، چون  بیشتر این کارها از جمله این دو قطعه بالا  وزن مشخص عروضی دارند (در این جا وزن رباعی: لا حول ولا قوه الا بالله) و  ثبت کننده لحظه یا تصویری تامل برانگیز هستند من آن ها را رباعی و به طور اخص رباعی مدرن می نامم. این ها ساختار مشخص دارند و پاره نویسی نیستند و ربطی به کم حوصله گی هم ندارند. مگر هایکو چون کوتاه است از سر کم حوصله گی و حجم اندیشه شاعر است؟ نه. اتفاقن برای نوشتن رباعی یا هایکو باید زیاد حوصله به خرج داد تا لحظه ای به قاب کشیده شده و جاودان شود. هایکوی اصل هم مانند رباعی ساختار مشخص دارد. 17 هجایی است و از سه بند تشکیل شده به صورتی که بند نخست پنج هجا، بند دوم هفت هجا و بند آخر پنج هجا دارد.

شادمان و پاینده باشید

نیلوفر شیدمهر