چه ایده خوبی نگار من عزیز ،   من حاضرم  کمک کنم  درها را براتون  در همه جا ایرون کار بگذارم  :) تا هموطنان زیاد معطل نشوند و همه با هم خرابی ها را بسازیم  

عالی میم‌نون جان عزیز! ایرانی بسازیم چهل‌ستون، چهل‌پنجره

یه کافه کتاب قد بیست-سی متر هم سهم من بذارین کنار، پشت حیاط خلوت کانادا که یه در باغی داره زیر قندیلای یخ. عید که شد، گریز بزنم بیام شمرون و تجریش، یه نفس بگیرم و دوری هم بزنم توی کافه کتابُ به عشق بوی نرگس و شب‌بو و معرفت کتاب‌خونا! 

دلمو بکنم از اون خاک، کل ایران رو قلوه‌کن می‌کنه...

می‌ذاریم ونوس جان! می‌ذاریم! توی سراشیبی دربند، شرق پیاده‌رو که پله می‌خوره و می‌ره بالا و تازه به کوچه‌پس‌کوچه‌هاس می‌رسه یه کتاب‌خونه نبش کوچه درست می‌کنیم با در باز! دورتادورشم شیشه با گلدونای شمعدونی، چشم‌اندازشم زندگی! دل نکنین... فرصت هست:*

من چند تا از دربها را از نگار خانم اجازه میگیرم  میبرم جنوب شهر تهرون و شهرهای دیگه نصب میکنم  ، اونجا که مردمش در زندگی ها تو‌نداری ها و‌نبود سواد و‌کتاب با یه تکه نان و پنیر و لبخند تا پای جون  پات وامیستند و اگه تکه ای از جونشون هم  بخاطر درس  یا فرار از ناملایمات و غیره رفته انور اب ، وقتی برگرده  به عشقش  زمین جارو  و اب پاشی میکنند ،  امیدوارم  هر کسی دلش اینور جا مونده هر چه زودتر  بتونه برگرده  

میم‌نون جان اصلا شما رو می‌کنم وزیر و صدراعظم! وزارت خوش کردن دل تاسیس می‌کنم! لازم داریم که احوال‌ ناخوش دل‌مون جایی ثبت بشه و یکی بیاد بشینه جلوی هر آدم دل‌شکسته‌ای، بگه بگو پدرجان! بگو داغ دلت از کجاست تا من تدبیرش کنم! اجازه نمی‌خواد، اختیار جای تموم درها با شما...

خیلی ممنونم نگار خانم عزیز خوشحالم که این پست را بمن دادی قول میدم بدون اختلاس به همه وظایفم عمل کنم و شما را سر بلند کنم :)