باید با هم این مسیر رو طی کنیم

نگارمن

کووید ۱۹ میهمان ناخوانده و ناشناسی که از راه رسید و کم‌کم در زیرترین لایه‌های زندگی همه‌ی مردم دنیا رسوخ کرد و تاثیرات بنیادی بسیاری گذاشت.

ما هنوز فارغ نشده‌ایم، احتمالا بعد از کنترل جدی ویروس تازه متوجه میزان بلایی خواهیم بود که نازل شد و میزان تغییراتی که لحظه به لحظه به زندگی همه‌ی ما تحمیل شد.

در طول یک‌سال‌ونیم گذشته بیشترین خطر در این بحران، سلامتی ما، عزیزان‌مان و مردم دنیا رو نشونه گرفت، بحرانی همه‌گیر که هیچ تدبیری برایش نداشتیم و شاید بعدها به عنوان یکی از سیاه‌ترین و فراگیرترین بحران‌های روحی و جسمی دنیا ازش یاد کنند. بحرانی که تنها سلامت من، ضامن سلامت دیگری نیز هست.

کووید، ویروسی به شدت وحشی، نافرمان و ویران‌گرست. قبل از ابتلا ترس، احتیاط و دوری و بعد از ابتلا استقامت، امیدواری و هم‌دلی بهترین راه مقابله با آن است.

تب‌ولرزهای وقت‌وبی‌وقت، بدن‌درد، ناتوانی در شرایطی که سرفه امانم رو بریده بود تا جایی که بارها فکر کردم آیا می‌شود روزی دوباره از روی تختی بلند بشم که الآن حتی تماس ملافه با بدنم به اندازه‌‌ی زخمی عمیق آزارم می‌دهد؟

می‌دانستم با دوره‌ی درمانی طولانی‌ مواجه هستم که حوصله و تحملی زیاد می‌طلبد و اعتماد به کادر پزشکی حاذق، مسئول و مهربان تنها گزینه‌ی علمی‌ست که روز اول اعتراف کردند این داروها می‌تواند درمان قطعی باشد، می‌تواند نباشد، هنوز نمی‌دانیم.

این رژیم‌های غذایی و پرهیزها می‌تواند موثر باشد، می‌تواند نباشد، این را هم هنوز نمی‌دانیم ولی آنچه می‌دانیم این است که باید دوباره سالم شوی و باید با هم این مسیر رو طی کنیم، پس کمک کن.

و عزیزانی که دورادور مراقبم بودند و با خواندن پیغام‌ها و شنیدن صداهای پرمهر و نگران‌شان باور می‌کردم هیچ لحظه‌ای در این تاریکی تنها نیستم، گرچه از آغوش گرم و نوازش‌های‌شان محروم مانده‌ام.

لطفا از هیچ کمک و توجهی به شخص بیمار دریغ نکنین. گرچه علاج این بیماری اجبارا در انزواست ولی مسئولیتی جمعی می‌طلبد. ما مسئول حفظ سلامت خود و دیگران سالم و دیگران آلوده به ویروس هستیم.

خوددرمانی، اتلاف وقت، ناآگاهی به روند تشخیص و کجایی مراجعه، از دست‌دادن فرصت‌های طلایی سه روز اول این بیماری‌، ضایعه‌ای جبران‌ناپذیر به همراه دارد و درد و درمان رو بیشتر و سخت‌تر می‌کند.

یک‌سال‌ونیم پیش با این ویروس آشنا شدیم ولی الآن پژوهش‌گران تقریبا تعاریف کلاسیکی برای ساختار و رفتارش دارند. واکسیناسیون، دلیل قاطعی برای نقطه‌ی امید و روشن این شناخت‌هاست.

مواظب خود و دیگران باشیم. شاید همان نگاه انسانی به دنیا که از خیلی زمان‌ها پیش باید بهش توجه بیشتری می‌کردیم، دنیا جایی برای خودسری‌ها و تصمیم‌های تنهایی نیست.

موج خوشبختی و بدبختی دومینو وار پیوسته است...