ممنون شراب سرخ عزیز

 من هم تقریبا همه کلیساها  و  کنیسه ها و مساجد و گورستان های تهران اعم از مسلمان و مسیحی و یهودی  را رفته ام. به نظرم انرژی زا هستند این دیدارها

 یکتا پرستی یک دستاورد مهم فرهنگی در تاریخ بشریت هست.  نتیجه اولیه چنین اعتقادی آن است که همه پدیده های جهان به هم مرتبتند. این  از نظر علمی خیلی مهم بود.  تالس ریاضیدان یونانی گفت : همه چیز در جهان از آب است............ همون زمان هم خیلی ها این  حرف را قبول نداشتند. تالس چون در یک شهر بندری زندگی میکرد چنین نظری داد. اما از طرفی شروع بدعتی بود  که گفته ها و نظریات تنها و تنها بر پایه مشاهدات باشد نه قصه پردازی ها.

 تشکر از  پست ات

دیر‌ها و صومعه‌های اروپای قرون وسطایی از همه بهترند، لاقل آنجا بیشتر آرامش را احساس کردم.

سپاس از توجهِ شما دوست عزیز.

نمی‌دونم چرا این مطلب رو خوندم هی فرکانس ۴۱۷ هرتز توی ذهنم تکرار شد.

417 HZ رو توی یوتیوب بزنید متوجه می‌شید. 

مرسی شراب جان سرخ. بی رودربایستی بگم که شما آدم رو می‌ترسونید و به غبطه میندازید با این تجربه‌های اگزاتیک و دست‌نیافتنی!

ونوس جان، من که سربازِ صِفری ـــ بیش نیستم، شاید چشم و گوشهایم را کمی‌ بهتر از دیگران باز می‌‌کنم، همین فقط.

یک شرابِ خوب برایت باید پیدا کنم، هنوز نمی‌‌دانم از کجا و چه سالی‌، برایت یک جا می‌‌گذارم تا سرِ وقتَش ـــ بِنوشیمَش.

خانم ترابی ممنون از یادآوری 417 هرتز 

.......... 417 هرتز آرامش بخشه شاید هم هشدار آمیزه.  بهانه ائی شد تا اینو بگم  که ما الان  بین 200 تا 400 هزار ساله که شهر نشین شدیم.  همه قدرت هائی را که در دوران بیابانگردی داشتیم از دست دادیم. چشمانمون خیلی ضعیف شده اند. فقط هفت رنگ را تشحیص میدهیم. حس بویائی مون مثل اون دوران بوهای زیادی را نمی توانند تشخیص دهند. شاید فقط بوی چند نوع ادکلن و عطر را................. پاهامون دیگه قدرت دویدن ندارند چون عملا هیچ حیوان وحشی در کمین ما نیست  تا شکارمون کند. همه اخساسات لامسه مون تخریب شده. الان فقط در نوک انگشتان هر دو دست احساسات لامسه مون قوی هستند..... حس چشائی هم فقط ترش و شیرین تلخ و شور را تشخیص میدهد وسعتش کمه. منظورم اینه که اغلب یک نوع تلخی می شناسد...................... اما................ اما

 تنها  حسی که مثل اون دوران صحرا گردی بی کم و کاست در ما فعاله احساس شنوائی  است.  قدرت گوش هامون معرکه هست. قوی ترین احساسمون همون گو شهامون هستند. ما عادت داریم  مدت های طولانی  تلفنی با کسی صحبت کنیم.  متوجه کوچکترین تغییر در تلفظ کلمات هستیم. 10 اوکتاو می شنویم....... از پچ پچ دو نفر و. بال مگش تا صدای موتور جست را میتونیم بشنویم.............  خلاصه اگه گوش نداشتیم هیچ نداشتیم. یعنی نمیتونسیتم از موسیقی لذت ببریم............. 

 هر قدر چشمامون ضعیف اند گوش هامون قوی هستند.  1000 هرتز همونه  که اغلب کانال های تلویزیونی بعد از پایان برنامه پخش میکنند.  .......... خلاصه میتونم ساعت ها در باره گوشو هامون و قدرت  بی مانندشون صحبت کنم. 

ما هنوز به همه قدرت گوش هامون پی نبردیم.

شراب جان سرخ!

حافظه من زیادی خوب کار می‌کنه ها...«وان مواعید که کردی مرود از یادت» ^_^

شما بی‌نظیرید٬ سیروس جان مرادی.

هرچه بنویسید می‌خوانم و می‌خوانم و یاد می‌گیرم.

شراب سرخ گرامی. یه ذره نامانوسه که آدم بنویسه شراب سرخ ِ گرامی! اما خوب نام و نشان در پرده و دست ما کوتاه و خرما برنخیل. راستیاتش من نوشته های بلند را نمی خوانم و عشقم «مینیمالیسم» است. اما «هر از گاهی شود شنبه به نوروز» و دل از نوشته ای نمی کنم و تا آخرش هستم. بیشتر کارهای ترا (همه را نه!) با علاقه میخوانم هرچند هم پاراگراف روی پاراگراف خوابیده باشد. این یکی آخری (همین بالایی) چنان گرفتارم کرد که بین واقعیت و قلم پردازی سرگردان شدم. کا دَمت گرم!  

بختیارِ عزیز، اگر هزار نفر مثلِ تو داشتیم ـــ ایران به گیرِ اژدها نمی‌‌افتاد، کاش دوباره مجاهدینِ بختیاری تفنگ برداشته و تهران را فتح می‌‌کردند، کاش امروز ـــ همان دیروزِ قدیم بود.

بنده در شبکه‌های مجازی به شمیران زاده معروف هستم، جهانشاه خان هنوز عادت به این نامِ من نکرده است، شما بنده را آنطور که دلت می‌‌خواهد ـــ خطاب کن، هر چه از دوست آید ـــ خوش آید.

نوشته‌های من برداشتی از یادداشت‌های من به زبانِ فرانسوی بوده که اغلب در مجلات و روزنامه‌ها انتشار می‌‌یابند، آنها را به زبانِ فارسی‌ ترجمه و خلاصه می‌‌کنم، شرمنده اگر گاهی‌ کمتر از این نمی‌‌شود نوشت دوستِ عزیز.

پاینده باشی‌.

پانوشت: روزی بشود به دور هم چنجه خوری کرده و به سلامتی شما راکی بنوشیم.

دستمریزاد