شبی که تازه فهمیدم یعنی چی
جهانشاه جاوید
در زندگی اگه شانس داشته باشی یکی بهت یاد می ده عشق بازی یعنی چی. برای من اون آدم «کاف» بود.
یک سالی می شد که ایران و انقلاب و ازدواج رو پشت سر گذاشته بودم و آمده بودم به شهر Albuquerque در جنوب آمریکا و در ۲۸ سالگی وارد دانشگاه شده بودم.
یه روز رفتم دفتر روزنامه دانشجوها و گفتم هشت نه سال سابقه کاری دارم، البته در ایران با خبرگزاری جمهوری اسلامی و بیشتر بعنوان مترجم، به من کار می دین؟ اگه من بودم، می گفتم پس اینجا چکار می کنی؟ اما سردبیر، جوان متین خوبی بود. فقط در من یه آدم با تجربه دید. براش فرق نمی کرد کی بودم و از کجا آمدم.
جالب بود. از پوشش خبری مذاکرات ایران و عراق در ژنو رسیده بودم به نوشتن گزارش هایی مثل دلیل تاخیر دو سه روزه ی واریز حقوق کارمندان دانشگاهی در یکی از دور افتاده ترین جاهای آمریکا. آنچنان گزارش افشاگرانه ای نوشتم که انگار نیویورک تایمز از بزرگترین فساد مالی قرن پرده برداشته باشه. سانسور و سپاه نبود، شیر شده بودم. رئیس بدبخت حسابداری اصلا نفهمید از کجا خورده. حقوق های معوقه فوری واریز شد.
یه روز دبیر ورزشی منو کشید کنار گفت «کاف» ازت خوشش می یاد، یه حالی بش بده. «کاف»؟ دبیر بخش خبر؟ همون که موهای بور کوتاه داره و همیشه تی شرت سفید با شلوار جین می پوشه؟
به «کاف» زنگ زدم و دعوتش کردم آخر هفته بریم رقص. رفتیم یه کلوب که توش rave برقرار بود: موسیقی اسیدی بلند گوش کوب در تاریکی با ترکش نورهای رنگ و وارنگ، کنار دویست نفر دیگه، باسن به باسن. زیاد نموندیم. یه آبجو خوردیم و زدیم بیرون و رفتیم خونه ی «کاف».
کنار هم پشت به دیوار نشستیم روی زمین چوبی سالن و آبجو خوردیم. نمی دونم چقدر گذشت. پا شدیم به رقصیدن و کم کم دستام رفت دور کمرش زیر تی شرت. بوسیدیم.
«کاف» دستمو گرفت و برد به اتاق خواب. نوار کاست Closing Time تام ویتز رو گذاشت و مشغول شدیم. من جز سکس معمولی هیچی بلد نبودم. فقط تجربه خوابیدن با زن سابقم رو داشتم که اون هم تجربه اش خوابیدن با من بود. دو سه شب هم با یه زن آلمانی بودم که خیلی جدی وسط کار پرسید: جز این (یعنی داخل و خارج شدن) حرکت دیگه ای بلد نیستی؟
نه، بلد نبودم. از کجا باید بلد باشم؟
اون شب با «کاف» یه حرکت امتحان کردم که فکر کردم مثلا خیلی ابتکار جالبی بود. «کاف» که هشت سال ازم جوانتر بود خنده اش گرفت. گفت این دیگه چه جورشه؟! اون جوری نه … این جوری…
و این جوری شد که فهمیدم سکس با عشق بازی فرق داره.
یادتان است وقتی که من اولین بار این جور نوشته‌ها را از خود انتشار داده و این سبک را به فارسی رواج دادم؟ خیلی‌ها نمی‌‌فهمیدند، ایراد و انتقاداتِ بیخودی هم که مختصِ ایرانیهاست، باید بیشتر بریزید بیرون، بنویسید، شما خیلی چیزها می‌‌دانید، تجاربِ شما ارزنده است، اجازه ندهید هیچی باقی بماند، بینِ دوستان هستید.
خیلی ممنون شراب عزیز. شما استاد مایید! اگر می شود اینجا لینک بگذارید تا نوشته های شما را دوباره بخوانیم
جی جی جان جان,
چند داستانی که درباره روابطت اینجا چاپ کردی و من خوانده ام بیش از هر چیز نشان از سادگی و بی تجربگی یک جوان مهاجر در یک دنیای جدید و متفاوت دارد. منهم تعدادی از این قبیل داستانها را حدود ۱۰ سال پیش نوشتم و اینجا چاپ کردم و در همان راستا بود. تیترشان اینجاست.
Sharon Had a Boob Job
Looking for Love in all the Wrong Places
Shohreh, Shots of Tequila and, Persian Lambada
The Strip Backgammon
How I Learned to Fear Girls at a Young Age
Mahvash Needed a Man, any Man
Chasing Hookers on the Streets of Tehran
An Iranian Sex Sandwich
She is Always on My Mind
My Beautiful French Teacher
Mambo Italiano (1)
The Perfect Mistress
ممنون فرامرز جان. عالی.
جهان جان!
عشق بازی هنری ست که در هر دست و بالی پیدا نمی شود. یا از بی حوصلگی ست٬ یا عدم آموزش یا بی تفاوتی به ظرافت های تن دیگری. در ایران و فرهنگ تیپا خورده مان٬ یکی از فحش ها و لیچارهای مردها به همدیگر٬ «لیسنده» است. بدبختی اینجاست که زن ها هم به این مثلن فحش آلوده شده اند و گل به خودی می زنند. باید هفته دیگه خاطره ای بنویسم از یکی از اقوام دور که پایش به فرنگستان رسیده یک بار و بعد برگشت خانه و آدمی دیگر شده بود.
البته من سوادم چندان درخشان نیست...ولی اینجاست که طرف ۷۰۰ سال پیش گفت
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها
لابد بیچاره حافظ هم مانند سر دبیر معظم ...از آموزش های لازم کمی بی بهره بوده
ممنون ونوس عزیز. عشق بازی رو به مردم نمی شه آموزش داد. باید تجربه کرد و باید به فکر نیازهای طرف مقابل هم بود. احساس می کنم پورن شده معلم توده ها که از بی سوادی جنسی هم بدتره.
در رساله های آیات عظام شیعه اثنی حشری اموزشهای جنسی بین زن و مرد به وفور وجود دارد حتی در بعضی از آنها اشاره به عملیات 69 نیز شده
رساله آیت الله ها؟ که بدونم با کف دست اول به کَپَل راست بزنم یا چپ؟ :)