چند وقتیه که مشغول پی گیری مشکلات جامعه آمریکا هستم که ببینم مشکل ریشه ای چیه که یک مشت سفید پوست حمله به کنگره آمریکا میکنند و پلیس را میزنند و میکشند و سناتور ها و نمایندگان را به زیرزمین فراری میدن. کی چه ظلمی به این افراد کرده که انقدر عصبانین؟ پس از مدتی تماشای ویدئو های بی سر و ته بالاخره جوابم را پیدا کردم و مقصر را هم شناسایی کردم.
دلخوری این افراد که در حباب فضای مجازی شعار و توطئه زندگی میکنن ۳ چیز است؛ مهاجرت, اقتصاد جهانی و طبقه برگزیده.
اینها معتقدن که مهاجرین, چه کارگر مکزیکی و چه مهندس کامپیوتر هندی کارها را از آمریکایی ها گرفتن, فرهنگشون را آوردن اینجا و نهایتا رنگ پوست آمریکا را تیره کردن و دارن مفتخوری میکنن. پس باید جلوی مهاجرت را گرفت.
بعد از کمی فکر دیدم که مثل اینکه اینها دارن راجع به من و ما صحبت میکنن. ما ایرانی هایی که در زمان شاه با ویزای معتبر آمدیم اینجا و حسابی درس خوندیم و بعد از کلی مکافات در دوران گروگان گیری و چند سال پس از اون بالاخره تونستیم در سیلیکون ولی و ناسا و غیره کار بگیریم و مهاجر درجه اول این مملکت بشیم. البته درست میگن, ما ته دیگ و کتلت و قورمه سبزی را دوست داریم, نوروز و یلدا را جشن میگیریم, ادبیات و شعر و رقص و آواز خودمون را هم دوست داریم. از همه بدتر, هر روز میایم رو این سایت و به فارسی میخونیم و مینویسیم.
اتهام بند اول: مقصر و محکوم.
ما نسل اولی ها زیربنای تکنولوژیکی را در آمریکا و جهان غرب و سپس در بقیه دنیا ساختیم تا نسل دومی ها ابتکارات خود را سوار آن کنند تا شرکت ها ابزارهایی داشته باشند که هر چیزی را هر جا که میخواهند تولید کنند و هر جا که میخواهند بفروشند و هزینه تولید را پایین بیاورند. ما به مدیران ارشد این شرکت های جهانی نشان دادیم که چگونه روبات و هوش مصنوعی را جایگزین کارگران و کارمندان کنند و قیمت سهام را بالا ببرن. بعله اعتراف میکنم که ما کردیم, صد در صد.
اتهام بند دوم: مقصر و محکوم.
اینها معتقدن که کسانی که در ایالت ها و شهر های لیبرال زندگی میکنن و با سواد هستن و به علم و دانش و هنر دل بسته اند و میخوانند و مینویسند, خود را Elite و برتر از دیگران میدانند و بیسواد ها را آدم حساب نمیکنند و به آنها فخر میفروشند. بعله, این تقصیر آن فرهنگ غالب ایرانی است که از بچه گی بما گفتند که درس بخون وگرنه حمال میشی و ما هم از ترس حمال شدن درس خوندیم.
اتهام بند سوم: مقصر و محکوم.
پس ببینین, بجای اینکه برین سراغ پلیس و نمایندگان مردم و غیره, بیاین سراغ من. اعتراف میکنم که من مقصرم. ای ایرانیانی که با پرچم سه رنگ ایران به اینها می پیوندید, بیزحمت آدرس منرا بهشون بدین.
فرامرز، پس این همه درد و بلا همش تقصیر تو بود ... اگه به "ان اون" نگفتم، آشی واسه تو نپختم!
خوشم اومد از فرامرز
بدون شکنجه اعتراف کرد.
مجبور شدم مقر بیام و راستشو بگم!
از چه زاویهی قشنگی نگاه کردین!
فقط خدانکنه دنیا به دست عوام اداره بشه که شایستهسالاری جاشو با قلدری عوض میکنه! چه خوب که هنوز شما مقصرین، این نشونه برای پیشرفت هر جامعهای امیدوارکنندهاس!
مرسی از لطف تون. دموکراسی آمریکایی زیر فشار خم شد ولی نشکست.
خوب بود فرامرز. دست درد نکنه.
اینطوری که به این تصویر نگاه میکنم، جریان انقلاب ایران هم برام روشن تر میشه.
چهل و چند سال پیش، وقتی که شاه دانشگاهها رو مجانی کرد.
همه جوانها از همه قشر جامعه به دانشگاه اومدند... و از همونجا جوانه های خشم و نفرت در دل یک قشر از جامعه بر علیه یک قشر دیگه، کاشته شد.
راست گفتی والا :))
جی جی حواست باشه که همین بلا تو کوسکو سرت نیاد چون هم مهاجری ولی فرهنگ ایرانیت را با گرفتن چایی و زعفرون و غیره از دوستان در آمریکا حفظ کردی و یک سایت غیر پرویی را میگردونی و با دوستان آمریکائیت رنگ پوست کوسکو را سفید تر کردی. با چاپ عکس از سگ و گربه و لاما ها اقتصاد کوسکو را وابسته به توریست ها کردی و قیمت همه چیز بالا رفته. و سوما به اهالی بومی اونجا فخر فروشی میکنی.
در اولین فرصت اعتراف کن و از اهالی کوسکو تقاضای بخشش کن!