باز هم iranian.com ؟
جهانشاه جاوید
از زمانی که iranian.com رو در آپارتمانم در نیویورک شروع کردم بیشتر از ۲۵ سال می گذره. تابستون ۱۹۹۵ اینترنت تازه داشت پا می گرفت. فرصت بزرگی بود برای شروع یک سایت ایرانی، برای تمرین آزادی بیان بدون ترس از سانسور.
هفده سال با شعار Nothing is sacred جلو رفتم تا اینکه بدلیل اختلاف نظر با شریکم سهمم رو فروختم و در اواخر ۲۰۱۲ iroon.com رو بپا کردم.
در هشت سال گذشته جز برای پیدا کردن مطالب قدیمی ام به iranian.com سر نزدم و حتا بفکرش هم نبودم. تا اینکه حدود دو ماه پیش مطلع شدم به فروش گذاشته شده.
ازم سؤال شد که قبل از فروش آیا یک کپی از محتوا شامل مطالب زمان سردبیری ام از ۱۹۹۵ تا آخر ۲۰۱۲ رو می خوام یا نه؟ پرسیدم قیمت سایت چنده، شاید خودم بخرمش. قیمتش مناسب بود و همان شب گفتم پولش را تا آخر سال، یعنی همین دو روز پیش، جور می کنم.
اول بیشتر خوشحال بودم تا نگران. فکر کردم با ادغام iroon.com و iranian.com فصل تازه ای شروع می کنم. به همین سادگی.
در روزهای بعد روشن شد به این سادگی ها هم نیست. iranian.com بیشتر از یک میلیون و دویست هزار صفحه مطلب داره و iroon.com هم حدس می زنم دویست هزار صفحه یا احتمالن بیشتر. هر کدومشون سیستم های نشر متفاوت دارن. مطابقت دادن آنها غیر ممکن نیست اما هزینه اش خیلی بالاتر از امکانات منه.
در عوض تمرکزم رو گذاشتم روی چیزی خیلی مهمتر و علت اصلی بازخرید iranian.com : نگهداری اش بعنوان گنجینه استثنایی مطالب هزاران ایرانی، بخصوص مهاجران، در اوایل شروع اینترنت.
برای این منظور با یکی از مراکز ایران شناسی در کالیفرنیا تماس گرفتم و ابراز علاقه کردند و مذاکراتی هم شد اما دو هفته مانده به آخر سال جواب دادند که بدلایل فنی امکانش فراهم نیست.
با بسته شدن این مسیر، چاره دیگه ای نبود جز گرداندن کاسه گدایی دور فامیل و دوستان. خوشبختانه اکثرشان بی اندازه محبت نشون دادن و تونستم مبلغ پیش پرداخت رو جور کنم.
حالا تا حدود دو سال دیگه با حقوق کارمندی ام باید اقساط مبسوط بپردازم. با کمال میل می پردازم چون در نهایت هیچکس جز خودم مسؤل حفظ این دایناسور نیست.
فعلن تصمیم دارم iranian.com رو تبدیل به یک آرشیو کنم تا ببینم در آینده باهاش چه کار دیگه ای می شه کرد.
جالبه که این حادثه زمانی بر سرم سرازیر شده که iroon.com رنگ و رویی گرفته و برای اولین بار می تونم بگم صبح به صبح با اشتیاق می رم سرش.
تازگی ها نویسنده های فوق العاده ای مرتب مطلب پست می کنن و چند نفر از دوستان محبوب قدیمی iranian.com هم به جمع ما برگشتن. راضی و خوشحالم و آرزوهای بزرگ در سر ندارم.
به هر حال همه چیز خیلی سریع اتفاق افتاده و به گذشت زمان نیاز هست. شاید بعدن به نتیجه های بهتر برسیم.
قربان شما
ج
بسیار عالی. موفق باشید.
با آرزوهای خوب:)
موفق باشی، جاوید که بودی با اینکارت جاویدان شدی!
انرژی و عشق شما به قلم٬ ما رو هم سرخوش می کنه.
درودها جهانشاه عزیز و تبریک دوباره.
خیلی متشکر جناب یاعلی.
ممنونم نگارمن عزیز. خیلی خوشحالم که شما ایتجا هستید و از نوشته های شیرین شما لذت می برم.
ممنونم کمال عزیز از محبت های شما در همه این سال ها.
خیلی ممنون ونوس عزیز. داستان های ناب و نگارش بینظیر شما امیدم را به آینده خیلی بیشتر کرده.
من کار انتشار دیجیتالی نوشته هایم را با Iranian.com شروع کردم در همان اوایل کارش. به همین جهت این آدرس برای من خیلی عزیز و یادآور گذشته های زیبایی است. خوش حالم که دوباره حق به حق دار رسید و مطمینم که جهانشاه عزیز ما از این میراث ایرانیان مقیم خارج از کشور خوب مراقبت خواهد کرد. پاینده و جاوید باشی و با این کوششت جاوید باقی خواهی ماند.
و چقدر مدیون محبت شما هستم مهوش عزیز. همین که مطالب زیبا و خواندنی و آموزنده برای ما می گذارید دلیلی است برای دوست داشتن این سایت.
محبتت را قربان و ممنون که همواره مشوقی مهربان و صبور برای همه قلم به دست ها بودی.
من از مخالفان ترک ایرانیان و تاسیس ایرون بودم. این هم شاهدش:
https://iroon.com/irtn/blog/670/%D8%A8%D8%A7%D8%A8-%D9%86%D9%87%D9%85-%DA%AF%D9%84%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D8%B3%D8%B9%D8%AF%D9%8A-%D8%A7%D9%86%D8%AF%D8%B1-%D8%A2%D8%AF%D8%A7%D8%A8-%D8%B3%D8%A7%D9%8A%D8%AA-%D9%85%D8%AF%D8%A7%D8%B1%D9%8A/
موفق خواهید بود ...که گفته اند
ora et labora
JJ: you have made a positive contribution to the Iranian democratic dialogue, since 1995. Congratulations and best wishes for you / Iranian / Iroon in 2021.
مرسی جی جی عزیز که ایرانیان دات کام را زنده نگه میداری. ایرانیان دات کام گنجینه ای از خاطرات و ادبیات ما در سال های ۹۰ و ۲۰۰۰ بود که شریک سابق اسامی و کامنت های برخی از ما را از جمله خود من را بخاطر اختلاف نظر سر نایاک و تریتا پارسی حذف کرد. چند وقت پیش که سری به آنجا زدم دیدم که مطالب من را با اسم دیگران و یا "ناشناس" آرشیو کرده, ولیکن بقول "اسکارلت اوهارا" در فیلم برباد رفته:
"خدا شاهده ... خدا شاهده ... نمیگذارم منو له و لورده کنن. از این جریان هم جان سالم بدر خواهم برد و وقتی که تموم شه دیگر هرگز گشنه نخواهم ماند ... همینطور فک و فامیلم. اگر مجبور به دروغ, دزدی, خیانت و جنایت بشم, خدا شاهده دیگر هرگز گشنه نخواهم ماند."
مرسی از زحماتت و سال نو مبارک.
نمونه
خیلی براتون خوشحال شدم آقایِ جاویدِ عزیز. مبارک باشه و موفق باشین :)
جناب جاوید برای شما و مجموعه دوستان ارزوی سلامتی و موفقیت دارم
ممنون شیرین عزیز.
شازده عزیز، از این خبرا نیست اما از لطفت ممنونم و خیلی متشکر از حضورت در همه این سال ها.
یک دنیا ممنون رفیق شفیق فرامرز که همیشه همسفر خوبم بوده ای. چطوری دوام آوردی نمی دونم!
ممنون مژگان عزیز. آشنایی با شما و خواندن نوشته های شیرین و آموزنده تان از درخشانترین حوادث سال گذشته من بوده. به ایرون خیلی خوش اومدین.
میم نون عزیز خیلی ممنون. خیلی خوشحالم که به جمع گرم ما پیوستین.
سیروس عزیز، خیلی مخ لصم... به انگلیسی البته! یک دنیا ممنون که این همه سال همراه ما بودی با داستان های بکر و جالبت.
خیلی خوشحال شدم و ممنون. ایران دات کام یک سایت استثنایی بود. ایرون دات کام هم خیلی عالی است.
و با آرزوی موفقیت برای شما.
به به ابرمرد بزرگ! چه خوشحالم کردی. امیدوارم خوب و خوش باشی.
چه خبر خوبی، فکر کنم سال ۲۰۰۶ بود که من از ایران ۱۰۰ تا آگهی قدیمی با خودم آوردم که برای اولین بار در سایت ایرانیان دات کام پست شد. ایرانیان دات کام باعث شد که دنبال درست کردن آرشیو فیلمهای قدیمی بشم. لاو ایرانیان دات کام.❤️❤️
تبریک فراوان جی جی عزیز. خوب که به این تصمیمت فکر کردم، به این نتیجه رسیدم که کار بزرگی را به عهده گرفتی. به نظر من کلمه کلیدی در این خبر «آرشیو» است. یه جورایی احساس میکنم اون چند تا نوشته های من در ایرانیان دات کام به زودی خودم برخواهند گشت. آخه وقتی آن سایت را ترک کردی برای من مرد.
یک پیشنهاد خیلی شیک دارم: یه سرچ مشدی در ایرانیان دات کام راه بنداز. غوغا میشه.
جهانشاه جان ممنون برای این خبر عالی در این سال جدید. چقدر خوب میشد اگر سایت ایرانیان دات کام مانند شرکتهای بزرگ IPO داشت و دوستان میتونستند با خرید سهام آن این سایت عالی را به یک غول رسانه ای تبدیل میکردند.
قربانت بهرام جان. چقدر زحمت کشیدی و می کشی برای حفظ این آثار فرهنگی. دمت جوش!
ممنون باوفای عزیز. بدون تو که هیچی امکان پذیر نبود. ایرانین دات کام سرچ نداره؟ خوب بذاریم.
شان عزیز خیلی ممنون. ایده خوبیه. چرا که نه؟ ببینیم چی می شه...
جهانشاه عزیز، روشنایی این خانه و آن خانه به حضور گرم، مشتاق و صمیمی توست. خوشحالم که ارشیو خوب نوشته ها، اندیشه ها و مکالمات باز به گرداننده و ایده پرداز اصلی بازگشت. من هم از سال ۲۰۰۵ به شما پیوستم. اهسته و پیوسته.
تا باد چنین بادا
خیلی ممنون شیدا جان. نگین درخشان تاج ایرانین دات کامی. قربانت
I have browsed through iranian.com and I did not see any articles and images that I used to see like the articles I used to see before 2010. I guess you have a lot of works to display the old archives. There were a lot of articles from many famous people. Good tha you have it back.
درود بر جهانشاه
آقا به همین کلیسای نوک تیز اونور رودخانه قسم چنان از بازگشت ایرانیان دات کام به خانه خوشحالم که نه حد داره نه حساب. یعنی توی مصیبت تحفه چینی ها به جهان، خبر آشتی جهانشاه و ایرانیان- اونهم اول سال نو میلادی- تبریک گرمی بود به بچه های اهل قلم.
ج ج! تو که میدونی بذار بقیه حضرات هم بدونن. اکتبر سال 2004 اولین تماس من با جهانشاه بود و بعد همین طور داستان هایم را مرتب می نوشتم و میفرستادم و از آنطرف ئی میل های گرم خواننده ها بود که بعد از انتشار هر داستان میرسید. و این چنین بود که بعدا داستان ها بازنویسی و کتاب شد. یعنی خدا وکیلی عامل اصلی رو آوردن من به نوشتن (بطور جدی) ایرانیان دات کام بود.
اولین بار که دیدم سایت فروخته شده به جهانشاه ئی میل زدم که ولک چطور دلت آمد حاصل اینهمه سال کار بی وقفه را رد کنی برود؟ جواب آمد سایت دیگری -شاید هم نوشته بود سایت بهتری- راه اندازی کرده ام بنام ایرون.
قربانت محمد جان. ایرانین دات کام چیزی نبود جز مجموعه دل نوشته های آدم های خوبی مثل تو. زنده باد!
تبریک تبریک، جهانشاه عزیز.
یک کم دیر به این مقاله رسیدم، ولی خوب خدا رو شکر تونستم با خبر بشم.
فکر میکنم از سال ۲۰۰۰ که سایت ایرانین رو پیدا کردم، همیشه مشتری بودم.
بعد از فروخته شدن سایت، رفتم اونجا هم سری زدم، ولی ترکیب پستها و همینطور افراد بی ادب و لا ابالی اونجا، من رو از ادامه اینکار منصرف کردند.
از سعید خواستم چند تا از مقاله هام رو (بیشتر داستانها رو) برام بفرسته. اونهم سریع اینکار و کرد، ازش ممنون هستم. اما الان اصلا نمیدونم چکارشون کردم.
نویسنده بی خواننده، مثل یک بذر بی استفاده در شوره زاره.
همون اواخر بهت پیشنهاد داده بودم ،قبول نکردی ، ولی باز هم پیشنهاد میکنم:
ایندفعه از کاربرها حق عضویت بگیر. ما همه حاضریم حد آقل ماهی ۱۰/۲۰ دلار آبونمان بدیم.
اینطوری از تعداد خل و چلهای بیکار هم که میان اینجا سایت پارتی، کم خواهد شد. افراد معقول تری میان پستهاشون رو میذارن بدون نگرانی از فحاشی و حملات سایبری.
به هر حال، امیدوارم که همیشه موفق و موید باشی.
همیشه بهت گفتم و باز هم تکرار میکنم، هر جا که بری و هر تصمیمی بگیری، ما همیشه با تو هستیم.
قربانت سوری جان که همیشه حامی و همراه بودی. آبونمان تعداد خواننده ها رو خیلی کم می کنه اما در آینده برای اونایی که می خوان کمک کنن لینک donation می زارم.
با وجود امضای قرارداد هنوز نرفتم به ایرانین دات کام سر بزنم... وحشت دارم :)
اینم کادوی من به تو:
https://iranian.com/main/member/souri.html?site=archive
جهانشاه جان تبریک . میدانم که خواننده ایرانین دات کام بودم . این سایت شما را خیلی دوست دارم. برای من که من خیلی تکنیکال نیستم ایرون دات کام برای استفاده دوستانه تر است. ولی خوشحالم که به آنچه میخواستی دست یافتی. همیشه موفق باشی. تفکر ، انرژی و روش زندگیت قابل تحسین است
خیلی ممنون مسعوده عزیز. من هم با ایرون راحت ترم. خیلی خوشحالم که به جمع نویسنده های خوب ما پیوستید.
مرسی جهان شاه عزیز. ترس همیشه یکی از ابزار جرات و ابتکار بوده، میدونستی ؟
موفق باشی.
فرامرز جان:
وای چه کادوی قشنگی.
مرسی از محبتت.
تازه فهمیدم چقدر اون موقعها پر کار تر بودم .
از تو و (ام پی دی) خواهش میکنم دست بکار بشید و مطالب طنزتون رو هر هفته اینجا چاپ کنید.
دلمون تنگ شد بابا.
یک صفحه مشاعره هم اگه راه بندازیم (با کمک دکتر سعادت نوری) دیگه عالی میشه.
سال خوبی داشته باشی فرامرز جان.
این روزها از دنیای اینترنت خیلی دورم با اینکه مشغول درست کردن سایتی برای نوشتههایم هستم، مثل اسب عصاری چشمبندی به چشم دارم و دائم میچرخم و میچرخم. گاه در این سماع خودم را گم میکنم و گاه پیدا ولی از آنچه که در پیرامونم و در سایتهای دیگر میگذرد اطلاع ندارم. این خبر خوب را تازه متوجه شدم. ایرانین دات کام با جهانشاه ایرانین دات کام بود. خوش برگشتید دوست عزیز.
اولین تجربهی پذیرش نوشتهام در ایرانین دات کام انفاق افتاد. آن روزها مطلب را میفرستادیم تا کسی دیگر آنرا آپلود کند. آنهم در صورت پسندیده شدن. یادمه که تازه دنیای علم را رها کرده بودم و پا به سرزمین نامانوس هنر گذاشته بودم. همین چندی پیشش بود که هنوز هنگام عبور از حیاط دپارتمان داروسازی دانشگاه منجستر خودم را آهسته نیشگون میگرفتم تا باورم شود که خواب نیستم. ورود به کلاس درسی که من استادش به حساب میامدم دنیایی رویایی بود. دنیای که زیستن در آن گاه چنان مسحورم میکرد که فقط سرگیجههای ممتد میتوانست مرا از اینکه ساعتها از وقت نهار گذشته و هنوز صبحانه هم نخوردهام باخبر کند. به سختی از این دنیا دل کندم تا بنویسم.
وقتی شروع به نوشتن کردم تا ماهها مطالبی به روزنامهها، مجلات و سایتهای مختلف فرستادم . آخرین نوشته را هم ارسال کردم و منتظر ماندم. اگر حتی یک جا نوشتهام چاپ میشد میماندم. اگرنه این علامتی بود که از دنیای هنر پا پس بکشم. ایرانین دات کام نوشته مرا چاپ کرد. ماندم و نوشتم. اکنون خودم را نویسنده معرفی میکنم. مرسی از اینکه به قول انگلیسیها
life line
من نویسنده شدین.
باز هم تبریک. خوش برگشتین
شهیره عزیز. نویسنده اکسیژن ناشر است. وقتی نویسنده به خوبی شما باشد که چه بهتر. ممنون از محبت و همراهی شما.
قدمت این پست چقدر است؟
کامنت های زیر که به نظر می آید متعلق به دو سال پیش هستند.
بهرحال شما متولی نوشته ها - و گاهی هم چرت و پرت های - ما هستید.
لطفا ظریقه ای را اعلام کنید که هر کدام از ما، اگر در توانش بود و اگر مایل بود، گوشه ای از زیر این بار مالی سنگین را بگیرد.
همه بدون پرداختن قرانی، سال ها از این نشریه استفاده کرده ایم.
اگرچه مطابق تاریخ انتشار پست قدیمیه، اما روح مطلب و مطلوب شما زنده است. من تازه و در فیسبوک مطلب رو دریافت کردم لذا چیزی هم مینویسم به یادگاری: این دلبستگی همراه با پویایی شما تحسین برانگیز هست. این حجم از دلبستگی به کلمات و این میزان پیوستگی با صاحبان قلم از تبارهای فکری گوناگون صفات نادری هستند. خوشحالم از آشنایی با شما. جان و جهانتان مانا.
خیلی ممنون علی پی. این مطلب قدیمیه. اقساط iranian.com رو هم پرداخت کردم و دوباره صاحبش شدم. آروم نشسته واسه خودش :)
لطف شما زیاد جناب آقایاری، خیلی خوشحالم با شما اتفاقی آشنا شدم. نویسنده و متفکر توانایی هستید.
این نظر لطف شماست.