آنها که کعبه را فقط تو تلويزيون ديده اند، فکر میکنند که علی آباد هم شهری است! مکعبی است محقّر، ده متر در ده متر، که بتکده اعراب بدوی بوده و منجمله، بزرگ بتی داشت بنام "الله". خدا پدر پول نفت و معماران ايتاليايی را بيامرزد، که لااقل صحن و اطراف "خانه خدا" را تر و تميز کرده اند. 

 

هفت بار بايد دور حرم طواف میکرديم که خدا وکيلی، لااقل چهار دور چرخيديم! آرام آرام ميرفتم و مادر زن جان هم آنچنان مسحور و مدهوش بود، که سر از پا و هفت از چهار نمیشناخت! بيشتر مايل بود که مثل بقيه شيعيان، نزديک شويم بلکه ايشان هم بتوانند دست ی به پرده سياه زمختی که کعبه را پوشانده بود، يا به ارکان چهار گانه آن، و البته سنگ سياه (حجر الاسود که شبيه سکس خانم هاست) برساند. اما ديديم که هوا بشدت پس است - چون شرطه های عرب با شلاق ايستاده بودند و هر شيعه نادان را که به قصد مالش رکنی، نوازش پرده ای و يا بوسيدن سنگی نزديک ميشد، آنچنان با شلاق مینواختند که صدای "آخ و اوخ" با لهجه شيرين فارسی، مرتب به آسمان ميرفت! ظاهرا، اعراب آن رفتار عاشقانه را "بت پرستانه" میدانستند و از علاقه مفرط شيعيان به ماليدن و بوسيدن و سابيدن، بی خبر بودند!

 

بعد از نماز و ناهار و خواب عصرانه، حاج آقا فرمودند که يک بيک خدمت برسيم تا ايشان قرائت نمازمان را بشنوند و تصحيح بفرمايند. اين امتحان مهم از آن جهت که، قرار بود فردايش در محلی مقدس و وقتی مقتضی، دو رکعت نماز به کمر بزنيم، که هر رکعتش به اندازه هفتاد سال عبادت ثواب داشت ... نه فقط برای خودمان، بلکه از جهت هفت جدّ قبل و هفت پشت بعد مان! حتی منهم نمیتوانستم به چنين "نيايش پر بازده ای" نه بگويم. ولی مادر زن جان گريه کنان از نزد حاج آقا آمد که، "ايشون میگويد قرائتم خرابه و نمازم باطل میشه!" خدمت رسيدم و معلوم شد که خود حاج آقا حاضرند که قبول زحمت کنند. قرار شد چهار رکعت برای خانم بزرگ و بنده به "قرائت صحيح" بخوانند و ده تا اسکناس هزار تومانی هم برای امور مسلمين تقبل فرمايند! حساب کردم که برای فاميل عريض و طويل ما، در میآمد به عبارت پنج تومن به ازای هر سال عبادت ... خدا بده برکت!

 

به حکايت تورات، ابراهيم و همسرش سارا برای هفتاد سال بچه دار نشدند. اما داش ابی يه شب که رفت سراغ کنيز سياه پوستشون (هاجر)، صاحب آقا اسماعيل شد. سارا خانم هشتاد و دو ساله هم ناگهان به غيرت افتاد و سال بعدش يه پسر کاکل زری زاييد! بعد هم مثل هر زن حسود و وظيفه شناسی، سارا خانم کشتيار ابی جان شد که اون "حرومزاده دورگه" و مادر نابکارش رو بيرون کنه! بقيه داستان هاجر و اسماعيل، تشنگی و سراب، صفا و مروه ... مال اعراب مسلمونه، که اسماعيل رو پدر جدّ مشترک خودشون به حساب میآرند.

 

بنده فکر میکردم که مسير صفا و مروه لابد چند کيلومتره که اون زن و بچه تشنه و بيچاره، عقب و جلو میرفتند. اما صد متری بيشتر نيست و تازه سنگفرش ايتاليايی و سقف خنکی هم داره. خط چپ و راست برای پيادگان بود و ما چرخ بدستان از خط وسط میرفتيم. میتوانست راحت باشد و بی اشکال، اما مشتی کارگر عرب و سياه که به يک دلار ملت را روی چرخ میگذاشتند و میبردند، آنرا تبديل به مسابقه ارابه رانی در فيلم "بن هور" کرده بودند. لحظه ای که حواست پرت ميشد، يا از بغل به پک و پهلويت میزدند، و يا از عقب چلاقت میکردند. پشت سرت را هم حق نداری که نگاه کنی، چون سعی ات باطل میشود و بايد از اول آغاز کنی!

 

مسير مکه تا مدينه را با ماشين رفتيم، که چندان دور نيست. شهريت مدينه بيشتر است و لااقل چهار تا خيابون و مغازه مناسب داشت. از پيامبر اسلام، تنها خانه ای محقّر و خشت و گلی بجا مانده، که اگر به حفاظت پليسهای مرد و زن عربستان نبود، جماعت شيعه خاک آنرا به تاراج برده بودند، تا مهر و تسبيح درست کنند! شرطه های عرب با شلاق، مردان اثنی عشری را نوازش میدادند؛ و ابر زنان کوه پيکر شان، گيس و لچک خواهران زينب را چنگ میزدند و آنان را بزور از در و ديوار منزل پيامبر دور میکردند. قيامتی بود که انسان را به ياد خرتوخری صحرای کربلا  میانداخت و شدايد اهل بيت!