روز جهانی جشن آلبوم

میم نون

زمان زیادی از اون روز گذشته، کرونا وجود نداشت و اینترنت هنوز فراگیر نشده بود و آخر هفته ها تنور دورهمی ها گرم بود.

یه شب خونه یکی از دوستام شام‌ میهمان بودم، شام که تموم شد دخترکوچولوی رفیقم برای اینکه ما را سرگرم کنه آلبوم عکس خانوادگیشون را آورد گذاشت رو میز و بمن گفت عمو ببین این عروس مامان منه داماد هم بابامه و با شادی آلبوم  را ورق میزد و ‌یکی  یکی عکسها را نشان میداد و هم خودش میخندید و هم مجلس گرم‌ کرده بود، یادش بخیر چه شب خوبی بود.

تو آلبوم خانوادگی ما هم یک عکس سیاه و سفید از من‌ و خواهرم که در حقیقت اولین عکس از ما محسوب میشه کنار بقیه عکسها وجود داره که مادرم بهترین لباسهای اون زمون رو تنمون کرده بود و پدرم با دوربینی که الان عتیقه محسوب میشه اون لحظه را ثبت کرده بود.

به نظرم یک انرژی تو دیدن عکاسی قدیمی هست که برای هر کسی یک حس نوستالژی و حالت خاصی را ارمغان میاره. تک تک اون عکسها واسه خودش حکایتیه، ادمهای تو عکس ها و نوع پوشاک و مدل موها و منظره های پشت تصویر، بیننده را از حال خودش بیرون میبره و برای لحظاتی زمان حال را متوقف میکنه و شادی ویا غم عجیبی جریان پیدا میکنه.

البته من متوجه شدم که خاصیت مهم دیگه ای هم داره. تو ‌این دوره زمونه که درد و مرض های جور واجور و الزایمر یقه مردم علی الخصوص سالمندان را گرفته و دارو های تجویزی دکترها هم بعضا تاثیر چندانی ندارند‌، وقتی پدرم از بیماریش ابراز ناراحتی میکنه یکی از این عکسها را میارم نشونش میدم و راجب عکس سوالی میپرسم.

میبینم ذهنش شروع به تداعی خاطره میکنه و با فراموش کردن درد هاش سر صحبت باز میشه و برای مدتی آروم میشه و حتی تا مدتی راجبش حرف میزنه، اما الان که اینترنت اومده و همه گوشیهای موبایل دوربین های  خیلی با کیفیت و حافظه پر و‌پیمان دارند، عکسها از تو البوم ها رفتند کنج حافظه گوشی ها و کامپیوترها و چقدر بد که تو دنیای دیجیتال امروزی البوم ها دارند یواش یواش فراموش میشوند.

دلم میخواد پیشنهاد بدم توی تقویم جهانی یه روز هم واسه البوم در نظر بگیرند و اسمشو «روز جهانی جشن آلبوم» بگذارند.

و یک روز تعطیل مثل جمعه یا یکشنبه آخر یک ماه یا فصلی را بنامش ثبت کنند و همه مردم البوم هایشان را  بیارن به هم نشون بدهند و با یاداوری اون خاطره ها، ارزشهای فرهنگی با هم بودن را تقویت کنند مخصوصا تو عصر حاضر و قرن بیست و یکم که ارزشهای اجتماعی داره کمرنگ میشه و بین مردم فاصله ها داره بیشتر میشه و همه برای هم غریبه اند.