مرسی سپیده جان. زیباست و دردآور.

درباره رحیم یه پاورقی می دادی خواهر!

ونوس جانم رحيم ميلاني دايي من بود. راه كارگر و تير باراني سال شصت ، در خاوران. مهندس شيمي. از دانشگاه صنعتي شريف. رحيم از يازده سالگي فعال سياسي بود ، در زندان شاه سه سال زنداني بود و پس از انقلاب با همسرش به ايران بازگشت ، آبان شصت تير باران شد چون از أو خواسته بودند تير خلاص بزند. و او رد كرده بود. عباس ميلاني پسرعموي اوست. ازت بي خبرم عزيزم.

روحشون در آرامش.

عجب دسته گل هایی رو زیر خاک برد این رژیم! 

اما من با خبرم که خانم داستان هفته دوم رو یادت رفت! :)