بینهایت بی رحمند. بجز رکسانا

:))

جوجه رو آخر پاییز میشمرن.

وقتی‌ ونوس خانم توی آخرین داستانش ترتیبت رو با چاقوی دست دار رکسانا داد، اونوقت می‌فهمی تماس با آدم‌های زمینی‌ چه آخر و عاقبت خوشی داره

سوری جان داشتم چیزی می نوشتم اینجا که یکهو کامنت تو آمد و کلی خندیدم. عزیزم رشته های ما رو پنبه کردی که! نقشه ها داشتم :))

ولی خب٬ من فکر می کنم جهانشاه در این داستان داره کمی به سمت شعار نویسی میره. از سوی دیگه٬ البته که نقش دیالوگ در داستان مهمه اما فضا سازی برای این دیالوگ ها اهمیت داره. شروع داستان از دیالوگ در صورتی لذت بخش تر میشه که بعدش حتمن از کانتکست موضوعی و زمان-مکانی هم گفته و نوشته بشه. البته تا حدی این عدم رو میشه به فضای متفاوت حیات یه فراانسانی با انسان زمینی نسبت داد. می تونیم به این فکر کنیم که این صحبت ها داره حتی ترجمه میشه و به گوش و چشم ما می رسه. اما به شخصه نیاز دارم فضاسازی رو ببینم٬ اینتراکشن بین انسان و فراانسان رو بهتر بگیرم. رکسانای جهانشاه هنوز رخ نشون نداده. به هرحال این داستان جای مانور زیاد داره. بی حوصله نباش جهان. بازی کن با کلام و واژه و آدم بساز و آدم خراب کن :) 

مرسی برای همراهیت

اوه بله سوری جان... زمینه رو چیدم که انسان ها همدیگه رو گول می زنن و در عشق خیالاتی می شن.

ممنون ونوس عزیز. بله کمی شعاری شده. ویروس بشریت رفته تو جوون بنده خدا... ببینیم به کجا می رسه.

جهان جان: خلاصه گفتم زیاد احساساتی نشی یه دفعه :)

ونوس عزیز: منتظر بقیه داستان جذابت هستیم.

ما با نوشته‌های جهانشاه خیلی آشنا هستیم، همینطور با سرگذشت  زندگیش. بخاطر همینم میدونیم که جی جی وقتی به انگلیسی مینویسه، شاهکار میکنه. به فارسی که مینویسه بسیار قشنگ مینویسه، ولی یه راست میره سر اصل مطلب. حوصله فضا سازی و کانتکست درست کردن نداره.

ما هم داستانهاش رو همینطوری دوست داریم. من شخصا دوست دارم نویسنده آزاد باشه و آزاد فکر کنه و در بند این نباشه که چه تخیلی برای خواننده ایجاد میکنه.

خواننده خودش راه خودش رو پیدا میکنه.

البته، همونطور که گفتم، این نظر شخصی این بنده حقیره .

موفق باشید.

سوری جان مرسی برای توضیح. این عالیه که بدونیم چی دوست داریم و دنبالش بریم. من خودم همه چیز خونم چون فکر می کنم در همه چیز یه خط ریز و ظریف برای یادگیری هست. مخصوصن لابلای فولکلور ها که از آقای مرادی خیلی به چنته مون رسید.

دیگه لازم شد سراغ نوشته های انگلیسی جهانشاه رو بگیرم و ناخنکی بزنم. آقا بنویس تا لنگ بندازیم حسابی :) 

ونوس عزیز

آقای سیروس مرادی یکی‌ از نویسندگان مورد علاقه من هستن در این سایت. ایشون طنز پرداز چیره دستی‌ هستند و به خصوص اطلاعات تاریخ/سیاسی وسیعی هم دارند.

در مورد اون داستان ایشون، راستش منهم نفهمیدم منظورشون چی‌ بود دقیقا. با داستانهای دیگه شون که اینجا خونده بودم متفاوت بود.

اما به شما اطمینان میدم که به مرور اگر با نوشته‌هاشون آشنا بشین، از سبک ایشون خیلی‌ خوشتون خواهد آمد.

یک شانس دیگه و یک کم وقت لازمه.

- ببین من ماموریتم تمام شده و باید برگردم. ولی خواستم که بهت بگم که وقتی با تو هستم جذابیت خاصی داری. من در زمین مرد هستم و نبمه دیگرم چیزی دیگر. فقط کافی است در جوارت باشم. انگار که وارد مدار قوی مغناطیسی شده ام. می خواهم تو را در آغوش بکشم. بدنم را به بدنت پیوند دهم. تو را لمس کنم. لب هایم را بر لبانت بگذارم، بر پلک چشمانت بگذارم، بر پیشانی ات، بر موهایت، بر گوش هایت، گردنت، سینه هایت. میفهمی چی میگم؟

- بع, بع, بع, بع!