آهای ایرانی، امروز چند تا مُرده پرستیدی؟
مُرده پرست ـ آن است که مُرده پَرستیده و به او اظهار علاقه کرده و حرمتَش گذارد، به دیگران تا زنده اند وقعی و اَرجی ننهاده اما پس از مرگِشان ـ سوگواری کرده و در شرح فضیلت و مقامِشان ـ افراط کند.
دیدم که باز بساط ـ بساط مُرده پرستی بوده و سفره ی نان خوری به روز است، طرف تا دیروز آن جنابِ مُرده را نمی‌‌شناخته و یا زنده ی وی برایَش مهم نبوده و حال ضجه ی عالمِ باقی را زده و آنچنان زبان گرفته که اهلِ منزلِ جنابِ مُرده هم ـ این چنین بر سر نمی‌‌کوبانَند، این هم تقصیرِ ایرانیانِ امروزی نبوده و این چنین فرهنگِ بی فرهنگی را همگان به اِرث برده و از هنگامی که کودک هستیم ـ به ما یاد داده چگونه از حضراتِ این چنینی بت ساخته و چگونه ایشان را پس از مرگ پرستیده و انواع و اقسامِ دری وری جاتِ پوسیده را ردیف کرده ـ به مُرده چسبانده و جَلای تقدّسَش دهیم.
بنده نمی‌‌دانم ایرانیان امروزی (ایرانی دیگر معنی نداشته و استفاده از کلمه ویرانی به جای ایرانی بهتر است) چرا تغییرِ رسم و روشِ زندگی دادند، گفته می‌‌شود که در ادبیات زرتشتی مزدایی ـ چه در نامه‌های فارسی میانه ـ سوگ، شیون و مویه نکوهش شده و همواره دین‌داران و راستی‌گرایان را از گرایش و انجام آن ـ بر حذر داشته‌اند.
تعریف پشتِ تعریف، تَمجید از زمین تا به آسمان، سووَشون و مویه گری ـ صبح تا به شب اشکِ تمساح ریزی، از همسایه ی کانالِ من و تو ببین بگیر تا سِلبریتی‌های مَکُش مرگِ ما، همه ایشان غرقِ مرثیه خوانی بیخود و اصلِ مشکلاتِ روز را فراموش کرده و زنده بدرد بخور را رانده و وای بر کسی که اندک گِله‌ای از این وضعیت کرده و خواهانِ پاکسازی این معضلِ بزرگِ فرهنگی ـ مُرده پرستی در ایران باشد، اینکه هَواداری نیست، علاقه نشان دادن و پِیروی از یک خطِ صحیح و مَنطقی نیست، بت خانه‌ای برای خود درست کرده ـ مصیبَت بار ـ حد و حساب نداشته و از آن فلان شخصیتِ تاریخی گرفته تا این یکی جوانی که تنها چندی ترانه خوانده و حالا ببین چه برایَش کرده و چه کبکبه حالی و دَبدبه اَحوالی!
نمی دانم این حکایتِ ما در این زمینه تا به کجا‌ها خواهد رسید، تا کی این آلودگی رفتاری و این تعصبِ جعلی، چه زمانی به اصلِ مطلب پرداخته و فرع را به کناری گذاشته ـ فَلک را سقف بشکافته و طرحی نو درانداخته؟ گهی خوشدِل شوی از من که میرم، چرا مُرده پرست و خصم جانیم.
آهای ایرانی، امروز چند تا مُرده پرستیدی؟
حَوالی نُرماندی، اکتبرِ ۲۰۲۰ میلادی
شراب جان، یعنی اگه گوگوش فردا مرد و چند روز برایش عزاداری کردیم، می شیم مرده پرست؟ یا فقط این در مورد شجریان صدق می کنه؟
گوگوش خوش اِقبالی که شجریان از طریقِ رفاقت با توده‌ای‌های کثیف و آخوند‌های بی اصل و نسب به دست آورد ـ نداشت، وقتی که به هیچ خواننده ی خارج از حوزه نعلین لیس اجازه خواندن داده نمی‌شد ـ ایشان سریالی کاست و سی دی به بازار داده و در سفارت خانه‌های خارجی در تهران برنامه داشته و ادای بهترین خوانند موسیقی اصیلِ ایرانی را در می آورد، همان زمان به استاد گلپا، ایرج و.. خیانت میشد، شجریان شد شجریان چون شورشیانِ ۲۲ بهمن ۵۷ خواستند، مردمِ ایران هیچ وقت حقِ انتخاب نداشتند، اصلِ کار اِشکال دارد، این فرهنگِ ضدِ فرهنگ باید محو شود.
ممنون شراب جان. گرفتم منظورت را. زنده باشی.
چقدر اینجا پر از استمرار طلبِ بی پدر و مادر شده است، خاک بر سرِ آن ایرانی کنند که دست از وطن فروشی بر نداشته ـ همچنان در خرافات گری و دست و پا زده و پا بوسِ خامنه‌ای است.
بد عاقبتی در انتظارِ این افراد است، یعنی مجازاتِ خاکِ ایران به غریبه فروختن خیلی بالا است، مراقب باشید که حواسِ ایرانیانِ مبارز به ناایرانی‌هایی که وطن فروشی کردند ـ هست.
یک فامیلی داشتم که سر آشنا و غریبه را کلاه گذاشته بود واز همه سوء استفاده کرده بود. به پدر و خواهر و برادرش هم رحم نکرده بود وقتی بعد از 95 سال از دنیا رفت فرزندانش انقدر مال و منال دارند که نگو. روزی که من گفتم یک آدم کثیف کم شد همان کسانی که ضربه خورده اش بودند گفتند حالا هیچی نگو خوب نیست. انگار قراره هرکی از دنیا رفت دنبالش هورا بکشیم وگرنه بده. ما اینجور آدمایی هستیم
به هر حال اوضاع این چنین نمی‌‌ماند، در حالِ گذرانِ آخرین ایامِ زیرِ سلطه ی حکومتِ کثیفِ ضحاکی اسلامی در ایران هستیم، یزدان را سپاس که ایرانیانِ داخلِ کشور ـ بویژه جوانان از خوابِ گِران برخاسته و بزودی قیامِ بزرگی به راه انداخته و نظامِ منحوسِ ولایتِ فقیه را در ایران سرنگون خواهند کرد، تک تکِ افرادی که از این حکومت دفاع کرده و یا خفه شده و مثلِ موش از وحشت قایم شده ـ باید محاکمه و مجازات شوند، مگر شوخی است، چند بار گزیده شَویم از یک محل؟ روزِ انتقام نزدیک بوده و آزادی ایران نزدیکتَر.
سپاس از توّجهِ شما.