هر آنچه در زمان پهلوی رشته بودند پنبه شد
میم نون
از آنجا که همه افراد جامعه به نوعی به هم وابسته هستند، وزارت آموزش و پرورش باید الویت اول حاکمان باشد. چنانچه متولی آموزش نتواند بطور اصولی نقش خود را ایفا کند، ضمینه ناتوانی و عقب افتادگی علوم روز در سطح جامعه وبین الملل نسبت به دیگر جوامع آغاز میگردد و این موضوع در تمام عرصه های علمی، فرهنگی، اقتصادی موجب وابستگی خواهد شد - بلایی که در این چهل سال شاهد وقوع آن هستیم.
انقلاب سال ۱۳۵۷، که با نقشه و مداخله دیگران صورت گرفت، در بعد فرهنگی یکی از دلایل اصلی آن توجه بیشتر حکومت پهلوی به سرمایه گذاری در امر آموزش و پرورش و آموزش عالی و دانشگاهی بود، که این موضوع حتی از موضوع انرژی و نفت هم برای رقبا ودشمنان ایران خیلی با اهمیت تر بود. فطرت ذاتی و هوش و داشتن منابع ثروت خدادادی و غیرت ایرانی میتواند حرفهای زیادی در سطح بین المللی داشته باشد، ولیکن سیاستمداران غربی و شرقی تاب تحمل این رویداد را نداشتند و جمهوری اسلامی با نقشه انان شکل گرفت و از سادگی مردم مخصوصا مردم کم سواد در نقاط دور از پایتخت سو استفاده شد.
با راه اندازی جنگ نابرابر ۸ ساله میتوان گفت هر آنچه در زمان پهلوی رشته بودند پنبه شد و برنامه های فرهنگی و زیر بنایی ان زمان که معمولا با نظارت شهبانو فرح همراه بود، همه نابود گشته و خواست دشمنان ایران تحقق یافت.
با انقلاب و جنگ، اکثریت متخصصان و صاحبان تجربه در کلیه امور فرهنگی، اقتصادی، صنعتی از صحنه خارج شدند و جای خود را به افراد کم سواد و نالایق و غیر متعهد دادند و در امورات کشور جز ناکامی و ضرر چیز بیشتری یافت نمیشود و از همه مهمتر آموزش اولیه که موجب پرورش استعدادهای فراوان کشورم میشد بقدری نزول کرد که موجب ناامیدی میشود.
فقط با امید تغییر رویکرد آموزشی میتوان به اینده ای روشن در یکی دو نسل اینده امیدوار بود و شاهد دوباره احیا کشور باشیم.
در سال ۱۳۵۲ شهبانو فرح در جنوبی ترین نقطه تهران در محله یاغچی آباد در چندین هکتار زمین بزرگترین مرکز اموزشی از ابتدا تا دیپلم را دستور ساخت و تاسیس دادند که شامل مهد کودک، مدرسه اموزش کودکان استثنایی، تعداد سه باب مدرسه ابتدایی، یک مدرسه راهنمایی، یک دبیرستان و همه به رایگان با کتابخانه، سینما و امفی تاتر، واحد بهداشت و دندانپزشکی محصلین، زمین فوتبال استاندارد و لوازم بهداشتی، آموزشگاه موسیقی، شعبه بانک پارس برای اموزش پس انداز، ناهار خوری و هفته ای سه روز ناهار رایگان، اردوهای شیر و خورشید و پیشاهنگی که همه با استاندارد روز دنیا بود، همه برای ارتقا اموزش برای پرورش کودکان ایرانی بود که متاسفانه همه موارد بالا از بین رفت.
با امید اینکه با تغییرات عمده در سیاست ها اموزش و پرورش کشورم ایران روزی دوباره احیا شود و شاهد شکوفایی فرزندان ایران باشیم.
نظرات