محمد مهاجری:

امام زمان (عج) را از سن ۵-۶ سالگی که صبج های جمعه حتی قبل از اذان صبح با مرحوم پدر به مهدیه تهران می رفتم (و قبل از تاسیس آن در منزل مرحوم حاج شیخ احمدکافی) شناختم. واژه هایی مانند "انتظار" و "ظهور" را از همان وقتها یادم است.

علاوه بر آن در محیط خانه هم مادر و مادربزرگ از آمدن امام زمان،گاهی حرف میزدند. در میان آنچه از حرفهایشان به یادم مانده "شمشیر امام زمان" و "خر دجال" (که بعدها دانستم از مقدمات و نشانه های ظهور معرفی شده اند) برجسته تر است.

بزرگتر که شدم از منبریها هم در وصف امام زمان و انتظارحضرتش می شنیدم. کتابهایی هم می خواندم. سنم که بیشتر شد کتابهای شهیدهاشمی نژاد، شهیدمطهری و دکترشریعتی را. و می فهمیدم چه رنجی می برند این نویسندگان از رواج خرافات بخصوص در حوزه علائم ظهور. از سوی دیگر گاهی از منبرها می شنیدم که همین امسال و یا سال آینده، امام زمان ظهور می کند.

خرافات نه فقط نه در محاوره مادربزرگها که در محافل دینی هم رواج داشت. با همان عقل نوجوانی ام می فهمیدم این نشانه های ظهور که اینها می گویند ربطی به امام زمان ندارد. خیلی هایش به خواب و رویا مربوط است و بعضی ها هم از عالمانی نقل می شودکه اسمشان معلوم نیست یا راضی نبوده اند از قولشان گفته شود. یا اگر گوینده معلوم است دهها یا صدها سال پیش درگذشته و راستی آزمایی حرفهایی که می شنویم مقدور نیست.

انقلاب که شد فتیله اینگونه موضوعات پایین آمد. هرچند که در دوران دفاع مقدس هر از گاهی دوباره سرک می کشید. نه توسط رزمندگان که توسط افرادی با فاصله صدها کیلومتر از جنگ، سواری بر اسبی سفید روایت می شد که در نقطه ای از جبهه برای لحظه ای ظاهر شده و لختی بعد در افق ناپدید شده است! صحنه ای که به چشم هیچیک از مردانی که زیر آتش سنگین دشمن می رزمیدند نیامد. هرچند که امدادهای غیبی در آن مقطع، قابل انکار نیست.

بعد از جنگ دوباره خرافه ها جان گرفت اما اوج آن در زمانی بود که محمود احمدی نژاد شهردار تهران شد و رئیس سازمان فرهنگی اجتماعی اش در جلسه ای از قصد خود برای ساختن شهری در تهران خبر داد که قرار است امام زمان هنگام تشریف فرمایی به تهران، در آن مکان مورد استقبال قرار گیرد! آن طرح البته اجرایی نشد اما شهردار، رئیس جمهور شد و کوس مدیریت جهانی زد و خود را زیر لوای امام زمان معرفی کرد و البته برداشت کلاه هایی را که باید برمی داشت. هنوز یادمان نرفته است اظهارات کسانی که او را پیشقراول ظهور حضرت مهدی (عج) می دانستند.

و نیز در دوره او، یافتن نشانه های پرشمار ظهور از لابلای کتابها و رویاها و خرافه ها ادامه یافت به حدی که حرفهای سره و درست، مظلوم ماند و مستور.

واعظ پرگویی در دوره ریاست جمهوری همین فرد اعلام کرد ظهور امام زمان تا همین یکی دوسال آتی (و قبل از پایان ریاست احمدی نزاد) به وقوع می پیوندد. یکی دیگر از برگزاری نماز در حسینیه کاخ سفید گفت و دیگری گفت مگر نمی دانید زنهایی که کلیپس بر موهایشان می بندند، علایم آخرالزمانند و نشانه...؟

از پنجاه و چند سال پیش، خرافات و حرف و حدیثهای خنده دار و تاسف آوری که درباره ظهور شنیده ام، تفاوت بسیار ناچیزی با آنچه امروز رایج است، دارد. حتی توسعه علم و روشنگریهای بزرگان دین نتوانسته حریف اینگونه حرفهای بی ارزش شود. پس به سیاق گذشته می توان انتظار داشت امام زمان تا ۵۰ سال آینده هم ظهور نکند.