از جام برترین های انگلستان، یادداشت ِ شماره ی نُه

ناجوانمردانه است آدم از فوتبال بنویسد ولی با بی تفاوتی ازکنار رخدادهای طبیعی ی شومی که بخش هایی از کشور مان را لرزانده است بگذرد و یادی از جان باخته گان ِ زمین لرزه هایی که در استان بوشهر و پس از آن در استان سیستان و بلوچستان اندوه و آوار آفریده است ننماید. یادم هست در سال ِ ١٣٥٧، در روز ِ بیست و پنجم شهریور زمین لرزه ی سنگینی شهر تبس (طبس) در استان ِ خراسان را لرزاند و هرازان کشته و زخمی به جای گذاشت. در آن هنگام آنانی که چند ماه پس تر قدرت را به دست گرفتند کمیته ی امداد امام درست کردند و به یاری ی مردم شتافتند! به یاری ی مردم شتافتند تا پیام ِ خویش، نشان دادن ِ ناکارآمدی ی دولت ِ شاهنشاهی را به مردم برسانند. با یک تانکر ِ آب و چند سد تخته پتو به میان مردم ِ رنج دیده رفتند و چندین و چند هزار تا عکس گرفتند و سپس عکس ها را در نمایشگاه هایی که در دانشگاه ها و مسجد ها و انجمن ها در شهرهای گوناگون برگزار می کردند به نمایش می نهادند. انجمن های اسلامی ی دانشجویی در برون مرز هم در نمایش ِ آن عکس ها سنگ ِ تمام گذاشتند. امروز دیگر از آن کمک های آن چنانی خبری نیست. از روی آزموده و تجربه ی خویش به نیکی می دانند که کمک های از مردم به مردم می تواند چه پیامی داشته باشد. این است که از آن جلو گیری می کنند. دیگر گفتنی این که من نمی دانم آنان که این همه ایران، ایران می کنند چرا در به کاربرد واژه های عربی از خود ِ عرب ها هم عرب تر هستند. مگر واژه ی پارسی ی زمین لرزه چه بدی یی دارد که از واژه ی عربی زلزله بهره می گیرند؟

*************************************************************
 در دنباله ی مسابقه های جام برترین های انگلستان امشب سه بازی ی خیلی خوب و دیدنی برگزار خواهد شد. بازی «وستهام» و منچستر یوناتید، بازی ی خیلی مهم ِ منچستر سیتی و «ویگَن» و نیز بازی ی فولهام و چلسی. برای ما ایرانیان جای دریغ دارد که اشکان دژاگه به دلیل مصدوم شدن نمی تواند تیم اش را همراهی کند. در بازی یونایتد و «وستهام» بی گمان یوناتید یک بازی تهاجمی را از همان آغاز ِ بازی سازمان خواهد داد و با دو یا سه بازیکن در خط ِ حمله وارد میدان خواهد شد. در حالی که به گمان من چلسی دست به یک بازی ی دفاعی و تاکتیک‌ ِ ضد حمله های تند روی خواهد آورد.
همانگونه که در شماره های پیشین این گزارش پیش بینی شد تیم ِ آرسنال توانست تا رده ی سووم جدول خود را بالا بکشد. تیم ِ آرسنال برای استوار کردن جایگاه اش می باید در بازی یی که دیشب در خانه اش در برابر ِ «اورتون« داشت به پیروزی می رسید. هر دو تیم یک بازی ی دیدنی را به نمایش گذاشتند، ولی گلی زده نشد.

 روز ِ یک شنبه ی این هفته در شهرآورد ِ نیو کاسل یونایتد و ساندرلند نتیجه ی بازی چنان ناباورانه بود که هواداران ِ خشمگین ِ نیوکاسل یونایتد را در پایان ِ بازی به رویارویی با نیروهای شهربانی کشاند. نتیجه ی این بازی حساب های خیلی ها را به هم زد. «دی کانیئو» ( Di Canio) سر مربی ی تازه ی ساندرلند برای بالا پریدن ها و بالا و پایین دویدن های کودکانه اش در کناره ی زمین شهره است. او به راستی یک کمدین ایتالیایی است که می تواند مردم ِ تماشاگر ِ بازی را به خنده بیاندازد. ولی در روز یک شنبه این هفته او توانست مزه ی لذتی را به هواداران ِ ساندرلند بچشاند که کسی در سیزده سال گذشته نتوانسته بود. از سال ِ دو هزار این نخستین باری بود که ساندرلند توانست نیوکاسل را در خانه اش شکست دهد. ساندرلند در نُه بازی ی گذشته اش در این فصل ِ جام برترین ها نتوانسته بود حتا یک بازی را ببرد و این پایانبخشی به شکست ها و نیز پرش و گریز از مرز ِ سقوط برای ساندرلند خیلی شیرین بود، یک پیروزی قدرت مندانه و با سه گُل! «دی کانیئو» تاکنون مربی بزرگی نبوده است ولی او نشان داد که در راه ِ بزرگی گام بر می دارد. این که تیمی روحیه باخته و در آستانه ی سُرخوردن به پایین را به چنین عزمی وادشت تا در خانه ی همآورد شکست سختی به او بدهد کار ِ کوچکی نبود. آرزوی من این است که سر مربی ی تیم ِ ملی ی ایران این بازی ی ساندرلند را دیده باشد و از آن پند گرفته و از هم اکنون آستین هایش را بالا بزند و اراه کرده و با قدرت تیم ِ ملی ی ایران را برای سه بازی ی بسیار حساسی که در پیش دارد آماده سازد. امیدوارم از تماشای بازی های امشب بیشترین لذت ها راببرید. پ. مهرکوهی