از جام برترین های انگلستان، یادداشت ِ شماره ی هشت

بی گمان مهم ترین بازی ی این هفته و یکی از شور انگیز ترین بازی های این فصل شهرآورد ِ «یونایتد» و «سیتی» است که فردا، دوشنبه، انجام خواهد گرفت. در نخستین بازی ی امروز یکشنبه که در خانه ی لیورپول میان این تیم و «وست هام» برگزار شد لیورپول توانست یک بازی خسته و کسل کننده را به نمایش بگذار در حالی که توپ در بیشتر ِ وقت ها در دست این تیم بود. این خسته گننده گی ی بازی را شاید بتوان بیشتر به حساب ِ بازی ی بسیار بسته ی «وست هام» گذاشت که برای گرفتن امتیاز به هر قیمتی آمده بود تا مگر به مرز سقوط و افتادن نزدیک نشود. تاکتیک ِ «وست هام» در این بازی دفاع ِ سد در سدی ( صد در صد) و ساختن موقعیت برای ضد حمله بود. در این بازی «سوارئز»، ستاره ی تیم لیورپول، همچون دو سه بازی ی اخیرش، نشان داد که شور و عشق اش به فوتبال دیگر چون گذشته نیست. شاید دیگر علاقه و انگیزه ی چندانی برای ماندن در لیورپول نداشته باشد. یک سرمربی بی حال مایه ی افول ِ بازیکنان می شود. شاید در تابستان شاهد دگرگونی هایی در لیورپول بشویم.
در بازی ی دیگر  تیم ساندرلند، که به مرز سقوط رسیده است، به نبرد با چلسی رفت. در این مسابقه که در خانه ی چلسی برگزارد شد تیم ساندرلند توانست در دقیقه ی چهل و پنج یک گوشه (کرنر) به دست بیاورد و توپ بی هدف گشت تا به « ازپلی کیوئه تا » بازیکن خط ِ دفاع چلسی رسید و او هم آن را به دروازه ی خودی کوبید. با این گل سرمربی ی تازه ی ساندرلند توانست با خیالی آسوده به رخت کن برود و تیم را برای یک نیمه ی دووم خوب آماده کند. هنوز دو دقیقه از نیمه ی دووم نگذشته بود که کیلگالون باریکن ِ دقاعی ساندرلند توانست پا یک گل ِخودی بازی را برابر کند. بدبختی ی ساندرلند آن جاست که نه خط ِ حمله ی درست و حسابی دارد و نه خط ِ دفاعی ی خوبی. این بازی دو بر یک به سود جلسی پایان گرفت و چلسی توانست به رده ی سووم جدول یازگردد. نتیجه ی برابر میان توتنهام و اِورتون هم کار را برای چلسی راحت تر کرد.
دو تیم در خطر ِ بیرون شدن از جام ِ برترین ها در حالی با هم دیدار کردند که «ویگان» توانسته بود از پنج بازی ی گذشته اش نُه «٩ » امتیاز به دست بیاورد و کویین پارک رنجرز شش امتیاز. در دقیقه ی بیستم  بازی زامورا، بازیکن خط ِ حمله ی کویین پارک رنجزر، یک خطای وحشتناک روی گومز، بازیکن خط ِ میانه ی ویگان انجام داد که برای آن کارت ِ قرمز گرفت و کویین پارک رنجرز ناچار شد این بازی ی حساس ِ مرگ و زنده گی را ده نفره بازی کند. تاکتیکی که «ویگان» در آن استاد است خسته کردن ِ هم نبرد است. با این همه کویین پارک رنجرز توانست بازی ی بسیار خوبی را از خود به نمایش بگذارد و نشان دهد که این تیم  دیگر آن تیم ِ شلخته ای که «هری رِدنپ» پنج ماه ِ پیش رهبری اش را پذیرفت نیست و توانست در دقیقه ی هشتاد و پنج بازی توپ را وارد دروازه ی ویگان سازد. کویین پارک رنجرز به راستی شایسته ی گرفتن ِ سه امتیاز بازی بود ولی شادی ی هواداران ِ رنجرز دیری نپایید و ویگان در وقت ِ اضافی  و تنها پانزده ثانیه به پایان بازی روی یک ضربه ی آزاد بازی را برابر کرد. روز و شب ، خوبی داشته باشید. پ. مهرکوهی