آدرساستان زنجان، شهرستان ماهنشان، ۲۰ کیلومتری شهر ماهنشان، نزدیکی روستای ایگلی بلاغ و روستای بهستان

این قلعه در استان زنجان و در نزدیکی روستای بهستان قرار دارد؛ به همین دلیل، به آن «قلعه بهستان» نیز می‌گویند. نام دیگر این جاذبه،‌ «قلعه دیو» است؛ چراکه گذشتگان معتقد بودند دیوها روی تخته سنگ‌های مسطح بالای ستون‌های قلعه که ظاهری عجیب نیز دارد، استراحت می‌کنند. این قلعه در کنار رود قزل‌اوزن و دقیقا پایین جاذبه معروف دیگری به نام «دودکش‌های جن» ماهنشان قرار دارد. ظاهر قلعه نیز برخلاف سایر قلعه‌های باستانی، کمی مرموز به‌نظر می‌رسد و داخل همین دودکش‌های جن ساخته شده است. قلعه بهستان در سال ۱۳۵۶ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید.

مسیر دسترسی به قلعه بهستان 

برای رسیدن به این قلعه باید از زنجان به‌سمت ما‌هنشان بروید. ۲۰ کیلومتر مانده به ماهنشان، وارد جاده ماهنشان به بهستان شوید. بعد از رسیدن به شهر ایگلی بلاغ، وارد جاده فرعی قلعه بهستان شوید که در نهایت شما را به این قلعه زیبا و همچنین دودکش‌های جن می‌رساند.

تاریخچه قلعه بهستان

مادها از طریق کناره‌های رودخانه قزل‌اوزن وارد فلات ایران شدند و در روستاهایی مانند مادآباد در ۱۵ کیلومتری شهر ماهنشان استقرار یافتند. وجود قلعه‌های دفاعی مثل قلعه بهستان در ۱۲ کیلومتری ماهنشان، معماری زیبا و هنرمندانه‌ این اقوام را به نمایش گذاشته است. تا پیش از این، گفته می‌شد که قدمت قلعه بهستان به دوره ساسانیان یا به گفته برخی دیگر از کارشناسان، به دوره‌ هخامنشیان برمی‌گردد؛ ‌اما بررسی‌های تازه‌تر نشان داده است که تاریخ این دژ به دوره مادها می‌رسد. قلعه بهستان یکی از قلعه‌های متعدد تاریخی شهرستان ماهنشان است که دوران استفاده و رونق آن تا دوره‌های اسلامی و قرن پنج تا هفت هجری قمری تخمین زده می‌شود. سفال‌هایی در این قلعه پیدا شده‌اند که مربوط به دوران اسلامی است. وجود سفال‌های بدون لعاب ساده و تنها دارای شکل‌های هندسی و همچنین کشف قطعات سفال‌هایی با زیرلعاب‌هایی با رنگ سبز و کرم، حیات در این قلعه تا قرون پنجم هجری قمری، مصادف با دوره اسلامی به‌خوبی به اثبات می‌رساند

با توجه به مطالعات و پژوهش‌های انجام‌گرفته درباره قلعه‌های تاریخی استان زنجان و گمانه‌زنی در قلعه‌های دیگر این استان، می‌توان چنین نتیجه گرفت که قلعه روستای بهستان در گام اول به‌عنوان مرکز سیاسی و اداری منطقه و در گام دوم، به‌عنوان محل استقرار حاکم منطقه ساخته شده است. به‌نظر می‌رسد که با توجه به شرایط خاص آن زمان، حاکمان با نیت برخورداری از مکانی مستحکم و تدافعی، اقدام به ساخت قلعه بهستان کرده‌اند.

معماری قلعه بهستان

جنس قلعه بهستان مانند جنس دودکش‌ها از خاک سفت شده است. اساس این قلعه، در واقع نوعی سنگ قارچی‌شکل است که بر اثر فرسایش پدید آمده و به مناره‌ای بلند و نازک شباهت دارد؛ مناره‌ای که سنگ دیگری روی آن قرار گرفته است. در اصطلاح زمین‌شناسی به این پدیده‌ها «دودکش جن» (Hoodoo) گفته می‌شود. شکل ظاهری بیرون قلعه شبیه دیواره‌ای از دودکش‌های به هم چسبیده و تعدادی دودکش‌های جدا است. در پایین قلعه، روزنه‌هایی به چشم می‌خورد که ظاهر آن را مرموز و اسرارآمیز می‌کند

طبقات بالای این قلعه برای دفاع و طبقات پایین‌تر به‌عنوان زاغه و محل نگهداری آذوقه مردم استفاده می‌شد. این دژ دارای راه پله‌هایی زیگ‌زاگی در ضلع‌های غربی و شرقی است که روزگاری از پایین‌ترین قسمت ضلع شمالی آن شروع می‌شد. به‌دلیل فرسایش طبقات پایینی آن، تردد در این مسیر خطرناک و تا حد زیادی ناممکن شده است. راه پله‌های ضلع شمال‌غربی قلعه از بخش‌های دست‌نخورده و سالم دژ بهستان به حساب می‌آید و بالای آن‌ها، اتاقی به‌شکل محراب‌ مسجد تزیین شده است که به دوره اسلامی تعلق دارد. اجرای این نوع طاق تزیینی ویژه معماری اسلامی و یادآور کوچه‌های سرپوشیده طاق‌دار در شهرهای این دوره است

سازندگان قلعه بهستان با در نظر داشتن طرح اولیه، اقدام به کندن کوه و تخلیه خاک‌ها و سنگ‌ها کرده‌اند و اتاق‌ها را به‌وجود آورده‌اند. هر تعداد که به اتاق‌های قلعه اضافه شده است، راه‌های ارتباطی آن‌ها نیز به‌صورت دالان‌هایی اتصال‌دهنده کنده شده‌اند. آب قلعه با استفاده از لوله‌های آب گِلی نیم‌متری به اسم «گنگ» تامین می‌شده‌ است. قسمت بالای قلعه بهستان با گچ اندود شده است و داخل آن حوضی با ابعاد هفت در سه متر و از جنس سنگ و ساروج قرار دارد. این حوض نیز با استفاده از همین لوله‌های گِلی پرآب می‌شد.

با توجه به جنس خاص این قلعه (خاک سفت‌شده) و به‌علت وزش بادهای تند، فرسایش در این بنا سرعت بالایی دارد؛ همچنین به‌واسطه عبور رودخانه قزل‌اوزن از کنار قلعه،‌ متاسفانه کهن‌دژ در حال تخریب است و نیاز به مراقبت و توجه بیشتری نسبت به قلعه‌های سنگی دارد.

نمایش گالری در اندازه بزرگ