آقامحمدخان، بنیان‌گذار دودمان قاجار که پس از بارها تلاش برای تصرف تهران، بالاخره موفق به انجام این کار شده بود، در نوروز سال ۱۱۶۵، پس از سال‌ها جنگ با خاندان زند و مدعیان پادشاهی، تهران را پایتخت خواند در آن زمان جمعیت تهران از بیست‌هزار تن فراتر نمی‌رفت و نیمی از تهران باغ و بستان بود.

از دلایلی که آقامحمدخان، تهران را به عنوان پایتخت ایران برگزید، می‌توان به موقعیت راهبردی جنگی، خودکفایی تولیدی و اقتصادی تهران آن زمان، نزدیکی به گرگان (مرکز ایل قاجار) و نزدیکی به ری اشاره کرد. پایتخت ایران در زمان قاجاریه پیشرفت قابل توجهی داشت. فتحعلی‌شاه و محمدشاه قاجار اقدامات مهمی در راستای بهبود وضعیت پایتخت انجام دادند؛ با این حال تغییرات بنیادین شهر تهران در دوران ناصری انجام شد؛ این دوران که با اقداماتی همچون تأسیس ادارات، بیمارستان دولتی، دارالفنون، بهبود اساسی راه‌های اصلی و طرح نقشه جدید شهر همراه بود، باعث شد تهران به بزرگ‌ترین شهر ایران با ۲۵۰٬۰۰۰ تن جمعیت تبدیل شود.

 عکاسی دو سال بعد از اختراع در اروپا در نیمه اول قرن نوزدهم وارد ایران شد. ناصرالدین شاه قاجار به عکاسی علاقه داشت و آثار زیادی  در این زمینه از خود باقی گذاشته.

 احتمالا هیچ رسانه ائی به اندازه عکس و عکاسی در معرفی چهره رنگارنگ تهران مفید و موثر نیست.

 همراه با تماشای این عکس ها  به آهنگ "موی تو" با صدای بانو دلکش و موزیک  پرویز یاحقی و شعر  بیژن ترقی توجه کنید. احتمالا موزیک متن مناسبی برای دیدن این عکس هاست.

https://soundcloud.com/senobar-1/fsxvnboswhrk

موی تو

تو ای امید جان من زدل شنو فغان من
چو رفتم از دیار تو دگر مجو نشان من

 به نگاهم بنگر به نگاهم بنگرکه تمنا دیدن از آن
سخن از دل بشنو که به نظاره تو نگهم بگشوده زبان
موی تو قرارم بهم میزند چشم تو به مستی رهم میزند
لبهای تو خون در دلم میکند یاد تو زخود غافلم میکند
اه .... چه گنه کردم به تو دل بستم
به بر آتش به چه بنشستم
بلای جان فتنه زمان عشوه گری
برای دل ای بلای دل چون شرری
تو که سیل غمت مرا سوی خود کشاند
بتا زمن تا خبر شوی هستیّم نماند
موی تو قرارم بهم می زند
چشم تو به مستی رهم میزند
لبهای تو خون در دلم میکند
یاد تو زخود غافلم میکند
یاد تو زخود غافلم میکند

نمایش گالری در اندازه بزرگ