میانه حالی یک مردمسالاریِ قلاّبی است که از همه می خواهد "متوسط" باقی بمانند، از ارزش های تثبیت شدۀ حاکم فراتر نروند و هرگز برای رسیدن به آرزوهای فردی خود تلاش نکنند. مردمسالاریِ حقیقی برعکس، مردم را گروهی از افراد متفاوت می بیند که باید جدا از فشارهای گروهی ببالند و استعدادهای فردی خود را پرورش دهند. میانه حال همچنان که از ریشۀ واژۀ برابر انگلیسی آن یعنی "مدیوکِر" برمی آید، تنها به رسیدن به میانۀ کوه دلخوش است اما کسی که به فردیت خود اهمیت می دهد اوج پیما است و می خواهد به قُله برسد.

سیمین: از میانه تا اوج