Sleeping with the Snow

 

Oh snow!
I have not seen you
For a long time
So that  my cheeks
Will blush from desire,
The ice of my body
Slowly melt
Under your caressing fingers
And drip from my wounded hands
One by one.

What a joy to be alone with you
In the great loneliness of the plain
And hear the sound of your little steps
Alongside my heavy paces.
What a joy to run,
Whirl and roll
Under your warm breath.
What a joy to squeeze you and fall,
Laying my head
On your welcoming chest.

What a joy the multitude of tiny pieces
Of your light body,
Sneaking
Sleeping
In the bed of your everwhite moments.

Majid Naficy
August 1, 2000

خوابیدن با برف

ای برف!
دیرگاهی ست که ترا ندیده ام
تا گونه هایم
از خواهش گُل اندازد
و یخِ تنم
در زیر نوازشِ سرانگشتهای تو
آرام آرام آب شود
و از دستهای زخمیَم
دانه دانه فروریزد.

خوشا تنها بودن با تو
در تنهایی بزرگِ دشت
و شنیدنِ صدای گامهای کوچکت
در کنارِ گامهای سنگین خود.
خوشا دویدن
چرخ زدن
غلتیدن
در زیرِ نفسهای گرم تو.
خوشا فشردن
فروریختن
سرگذاشتن به سینه ی پذیرای تو.

خوشا انبوهیِ سبکبارِ ریزه های تنت
خزیدن
غنودن
در بسترِ لحظه های همیشه سپید تو.

مجيد نفيسی
یکم اوت ۲۰۰۰