نیایش با جانانی که چون شیر و شکر با جان ما آمیخته است...قسمت اول -١


 

جوشش عشق    

 

ای به گلستان و چمن رنگ و بو

 

رنگ گل و روی  گل و بوی او

 

ای تو رگ تک تک اعضای من

 

خفته به اجزای تمام بدن

 

نور دل و مردمک دیده ام

 

غیر تو کی دیده بخود دیده ام

 

گر چه ندیده است کسی نور دل

 

راز به دل خفته و مستور دل

 

ظاهر و روشن تری از آفتاب

 

بر دلم ای نور درخشان بتاب

 

هر چه که کردیم تو را جستجو

 

هر چه که دیدیم تو بودی در او

 

روح تو جاری شده در جسم ما

 

فرق دگر نیست مگر "اسم " ما

 

هر چه بنامند مرا در کلام

 

 

عشق ندارد بجز از عشق نام

 

 

علت و معلول زیک گوهرند

 

گو که بر آن نام دگر می نهند

 

هر چه در او روح تو تابنده نیست

 

در عجبم آنچه در آن هست چیست ؟؟؟

 

ظاهر مرآت ندارد حیات

 

لیک بر آن جلو کند نقش ذات

 

 

بر رخ تو باز کند سینه را

 

نقش مصور کند آیینه را

 

تا که شدی جلوه گر اندر عدم

 

شد متجلی همه سر تا قدم

 

روح و روان داد به کنه عدم

 

همچو مسیحا به تن مرده دم

 

کنز نهان گشت بدینسان پدید

 

تاکه فاحببت ان اعرف شنید

 

شد متجلی به جهان حسن تو

 

بر همه اجسام روان حسن تو

 

نقش تو افتاد بر این آینه

 

جلوه حق داد بر این آینه

 

جوشش عشق است که جان میدهد

 

هستی و مستی به جهان میدهد

 

قسمت دوم جوشش عشق تا چند روز دیگر