بیانیه کمیته بین المللی نجات پاسارگاد

مهرگان، یکی از بزرگترین و کهن ترین جشن های ملی ایرانیان است که در شانزدهم مهرگان برگزار می شود. نیاکان ما، در ایران باستان، جشن مهرگان را از جشن های بزرگ می دانستند و پیر و جوان در مراسم زیبای آن شرکت می کردند.  به قول فردوسی بزرگ:

نشستند فرزانگان شادكام
گرفتند هر يك ز ياقوت جام
ميِ روشن و چهره ی شاه نو
جهان نو ز داد از سرِ ماه نو
بفرمود تا آتش افروختند
همه عنبر و زعفران سوختند

متاسفانه سال هاست که ایرانیان اجازه ندارند که چنین روزهایی را در سرزمین مان جشن بگیرند. مقامات دولتی و حکومتی، همچون برخی از حکومت های متعصب در زمان هایی از تاریخ مان، نه تنها هیچ اقدامی برای برگزاری این جشن ها نمی کنند، بلکه حتی اجازه برگزاری آن ها را به شکل خصوصی و در سالن های عمومی هم به مردم نمی دهند. اما از آنجایی که این جشن ها  با ذهنیات و خلق و خوی مردمان ایران پیوند خورده است، همچنان در میان آن ها گرامی داشته می شود.

و خوشبختانه به دلیل مهاجرت بسیاری از ایرانیان فرهنگ دوست به سرزمین های آزاد،  مهرگان نیز چون نوروز و چهارشنبه سوری و دیگر جشن های ملی ما در کشورهای مختلف به وسیله مردم برگزار می شود

مهرگان که روز بزرگداشت مهر و روشنایی و وفای به پیمان است، چون بیشتر جشن های ایرانی، زمینی، و ضد تبعیض است و به همین دلیل همه مردمان با هر مذهب و مرام و جنسیت و فرهنگی می توانند در آن شرکت کنند.

کمیته ی بین المللی نجات پاسارگاد، همانند سال های گذشته، امسال نیز همراه با مردمان  فرهنگ دوست سرزمین مان در سراسر جهان، مهرگان را گرامی می دارد و از همگان می خواهد  تا به پیام زیبا و انسانی مهرگان گوش فرا دهند و پیمان تاریخی خویش را با روشنایی، مهر و نیکی و راستی پاس دارند . باشد تا راه  برای بیرون راندن هر چه زشتی ، دروغ،  و «نابکاری»  از سرزمین مان هموار شود.

با مهر و احترام

شکوه میرزادگی
از سوی کمیته بین المللی نجات پاسارگاد
اکتبر 2014 (مهر 1393)

پیشنهاد بنیاد میراث پاسارگاد برای ثبت مهرگان در فهرست میراث جهانی

از آنجایی که سازمان میراث فرهنگی در ایران به دلیل تبعیض های فرهنگی و غیر مذهبی بودن جشن مهرگان و برخی دیگر از جشن های ملی ما را برای ثبت در فهرست میراث غیرفیزیکی (معنوی) به یونسکو نمی فرستد، بنیاد میراث پاسارگاد در سال 2011، همزمان با مهرگان،  پیشنهاد ثبت «مهرگان» را، به عنوان جشنی که ریشه های انسانی و سازنده در خود دارد، برای ثبت در فهرست میراث جهانی به یونسکو فرستاده است.  باشد که این عمل سمبلیک کمکی باشد برای زمانی که یک دولت دلسوز و باورمند به میراث فرهنگی ایرانی ما، این جشن ها را نیز برای ثبت به یونسکو بفرستند.