THIS IS MY COUNTRY TOO

 by; Mahnaz Badihian

This is my country too, Mr.Trump

I buried my pomegranate tree here

my mother died here

this country opened its bosoms to us

Mother liberty called for children

of other lands to gather here

this country needed 

the children of Rumi, Hafiz and Adonis 

needed to enchant its land with the children 

who grew to be
Walt Whitman and Maya Angelou

Where were you when we came
with baskets of basil and poems,
with biblical fruits as a gift?

This is our country too
we did not build hotels but
gave you our 

brightest brains
paved your soul with our 

art and culture

Fortunately the universe is our home  

the city of Isfahan
and the city of San Francisco too
I can call Isla Negra my home
where I visited Pablo Neruda's grave
next to the resting place of Matilda

Because human hope
art and poetry is universal
because we are all children of this planet
With or without hotels

I could not be happier than
to see all hands united
In celebrating freedom and peace

I am the daughter of Zoroaster
daughter of Moses and Mohammad
daughter of poplar trees everywhere, 

no matter where

But I care to be a human being
to feel others' pain
to share my loaf of bread
to wipe tears from tearful eyes

You call me Moslem or Jew
you name me black or white
but I like to be called a member
of the human race

Mr. Trump you can move me away 

from the garden I watered 

for decades in this land
you can scare us with your new orders
but flower gardens are every where

the sun shines every where

the moon belongs to everyone

with or without hotels

We will take our roses to the other side of the river

to other continents
but you have one home only
the inflamed bigotry in your own golden prison

Mahnaz Badihian

اینجا کشور من هست آقای ترامپ

درخت انارم را اینجا بخاک سپرده ام

در این خاک مادرم مرده است!

این سرزمین آغوشش را بر ما گشود وقتی

مادر آزادی صدا کرد فرزندان سرزمین های دیگر را

این سرزمین به فرزندان مولانا و حافظ و ادونیس

احتیاج داشت  تا این خاک را بکمک بچه هایی که

والت ویتمن و مایا آنجلو شدند، به وجد در آورد

تو کجا بودی وقتی ما

 با سبدهایی از ریحان و شعر آمدیم

وقتی هدیه آوردیم میوه های انجیل مقدس را

اینجا کشور ماهم هست

ما هتل نساختیم

اما بهترین مغزهایمان را دادیم

و روحتان را با هنر و فرهنگمان پیمودیم

خوشبختانه جهان خانه ی ماست

شهر اصفهان ، شهر سانفرانسیسکو

  خانه ی ماست

ایسلا نگرا خانه ی ماست

جایی که نرودا در کنار ماتیلدا

تا ابد بخواب رفته است

زیرا امید، هنر وشعر جهانی ست

و ما همه فرزندان این سیاره ایم

با هتل و بی هتل!

از این خوشحالتر نمی توانم بود 

وقتی می بینیم اینهمه دست متحد را

 برای یافتن آزادی و صلح

  دخت زرتشتم ، دخت  موسی و محمد

دخت درخت صنوبر

فرقی نمی کند در کجا

  برایم مهم است که انسان باشم

  درد دیگران را حس کنم

که لقمه ی نانم را تقسیم کنم

و پاک کنم اشگ از چهره ها

تو مسلمان صدایم کن یا یهودی

سفیدم بنام ، یا سیاه

ولی من دوست دارم صدایم کنند

  انسان!

آقای ترامپ تو میتوانی مرا از باغچه ام

که سالها در این سرزمین آب داده ام

جدا کنی

می توانی با قانون جدیدت ما را بترسانی

اما باغ گل همیشه هست همه جا

خورشید همه جا می تابد

ماه به همه تعلق دارد

با هتل، بی هتل

ما گل سرخمان را می بریم

  آنسوی رودخانه

به قاره های دیگر

ولی تو در تنگنای تنگ چشمیت

یک خانه داری

آنهم نژاد پرستی متورمت

در زندانی از طلا!

Badihian@gmail.com